Στον Τίτο Πατρίκιο.

-Μια χάντρα θαλασσιά να φοράς.
Για το  μάτι του κόσμου.
Για την  ενέργεια  που δεν αντέχει
να θωρεί το καλό και το κάλλος.
Αυτό το “παραπάνω”.
Τάδε έφη Τίτος Πατρίκιος,
καθώς ένα βράδυ του Μαγιού
υψώναμε τα ποτήρια μας
υμνώντας το “παραπάνω”,
εις λελυμένην την ροήν της αγαθής ψυχής
που είχε βαφτεί βαθύ γαλάζιο.

( Μάης 2019)

Εγκάρδιες ευχές στον αγαπημένο Ποιητή και Φίλο που στις 21 Μαΐου γεννήθηκε.

……………………………………..

Για την ιστορία:

2019. Μάης. Δείπνο σε μια  Αθηναϊκή αυλή κάτω από πρασινάδες και  ανοιξιάτικeς ευωδιές.
Μνήμες και αφήγησεις από το μελίρρυτο στόμα του Τίτου που όσο ωραία γράφει άλλο τόσο γοητευτικά αφηγείται. Πάντα με μια σημειολογική προσέγγιση, με μια μετασκέψη, με μια εμπειρική στοχαστική διαπίστωση, με έναν πηγαίο παιγνιώδη αυθορμητισμό. Με μετάγγιση σοφίας και δύναμης.

“Μια χάντρα θαλασσιά* να φοράς” ανακάλεσε, εκείνο τα βράδυ, από τα παιδικά του χρόνια, τα λόγια της γιαγιάς του,παιγνιωδώς  συνδεόντας τα με αντίξοες συνθήκες και συμπεριφορές ανθρώπων που τον πίκραναν, όταν ενηλικιώθηκε. Όταν έχασε την επαγγελματική θέση δίπλα στον περίφημο κοινωνιολόγο – φιλόσοφο Lucien Goldmann (Ecole Pratique des Hautes Etudes) στο Παρίσι,  από εσκεμμένες, ανυπόστατες, παραπλανητικές πληροφορίες που απευθύνονταν τόσο προς τον ίδιο όσο και προς τον σπουδαίο δάσκαλό του.

Έτσι “ποιήθηκε” το ποίημα.
………..
*( το γαλανό χρώμα συμβολίζει την ειλικρίνεια, την εμπιστοσύνη, την ηρεμία. Κατευνάζει τον αρνητισμό. Εξ ου και οι λαικές δοξασίες για τη θαλασσιά χάντρα).