Ο ψεύτης βοσκός
Κάπου, σ’ ένα χωριουδάκι / Πάνω σ’ ένα βουναλάκι
Ζούσε ένας τσοπανάκος / Που λεγότανε Κυριάκος
Έβοσκε τα πρόβατά του / στη σκιά ενός ελάτου
Έπαιζε λίγο φλογέρα / Μα βαριόταν όλη μέρα…
«Τι να κάνω, ο φτωχός / Όλη μέρα μοναχός ;
Τα αρνιά δεν μου μιλούν / Μπε και μπα μου απαντούν
Μπα και Μπε τι βαρετό! Κάτι πρέπει να σκεφτώ!
Κάτι να διασκεδάσω / Να ξεσκάσω να γελάσω
Κάτι πρέπει να σκαρώσω / Το χωριό να ξεσηκώσω…»
Κι άρχισε να ξεφωνίζει, να στριγγλίζει, να γκαρίζει:
«Εεε! Παιδιά, τρέξτε, τρεχάτε / Ε, αδέρφια! Βοηθάτε!
Συμφορά μου, συμφορά μας / Λύκος τρώει τα πρόβατά μας»!
Ξεσηκώνεται η πόλη / Στο βουνό τρέχουνε όλοι
Τρέχει ένας αστυνόμος / Τρέχει κι ένας νοσοκόμος
Ο μανάβης, ο κουρέας / Τρέχει κι ένας ιερέας
Μια δασκάλα κι ένας ναύτης / Ο μπακάλης και ο ράφτης
Ένας απ’ το Δημαρχείο / Ένας απ’ το φαρμακείο
Ο κυρ Νίκος ο μπακάλης / Και ο χασάπης ο Μιχάλης
Κι η φουρνάρισσα η Έλλη /Με τον θείο τον Βαγγέλη.
«Που’ ν’ ο λύκος; Πού’ ν ο λύκος;» / Ξεφωνίζει ο κυρ Νίκος
«Χα χα»! λέει ο Κυριάκος / ο μικρός ο τσοπανάκος
«Είπα ένα ψεματάκι /Να γελάσουμε λιγάκι!»
«Είπες ψέματα; Ντροπή σου! Είν’ αμάρτημα, θυμήσου»…
Ξαναφεύγουν θυμωμένοι / Κι ο Κυριάκος μόνος μένει…
Μα μυαλό δε λέει να βάλει / Σε πεντέξι μέρες πάλι
Αρχινά ξανά τα ίδια: «Παν’ τ’ αρνιά, πάνε τα γίδια!
Μπήκε λύκος μες στη στάνη / Τρέξτε, πριν να τα ξεκάνει!»
Τρέχουν πάλι οι καημένοι / Ξαναφεύγουν θυμωμένοι
«Ψέματα μας είπες πάλι / Είσαι αγύριστο κεφάλι
Πας λοιπόν να μας τρελάνεις; /Κοίτα μην το ξανακάνεις!»
Ο Κυριάκος λέει, οκέι / Πως αλήθεια πια θα λέει…
Όμως σε δυο τρεις βδομάδες / Έχει πράγματι μπελάδες:
Και, στ’ αλήθεια, μες στη στάνη / Μαύρος λύκος καταφτάνει
Τριγυρνάει πεινασμένος / Κι ο Κυριάκος φοβισμένος
«Χωριανοί τρέξτε!» φωνάζει / «Τα αρνιά λύκος αρπάζει»!
Και βοήθεια γυρεύει / Μα κανείς δεν τον πιστεύει…
Ούτε ένας, ούτε ένας / Δεν ξανάρχεται, κανένας
«Μα σας λέω την αλήθεια / κι όχι ψέματα ηλίθια…
Ήρθε ο λύκος, ήρθε ο κλέφτης!» / «Είσαι ψεύτης, είσαι ψεύτης…»
Τρώει ο λύκος, φχαριστιέται / Κι ο Κυριάκος κλαίει, χτυπιέται
Κρίμα… Με τα ψέματά του / Έχασε τα πρόβατά του!
Όταν ψέματα όλο λέμε / Θα ’ρθει μια στιγμή να κλαίμε
Και κανείς να μη μας δίνει / Πια ποτέ εμπιστοσύνη…
