[για τη Γάζα
και]
να πεις τι
Τα ρημάζει
τα ίδια λόγια
η διαφορά
Χάνονται
σε κάτι άλλο
Ας πούμε
Όχι θάλασσα
Σκόνη
Όχι γλάροι
Στρατιώτες
Όχι σκύλοι
Κόκαλα
Όχι αναπνέει
Σκοπεύει
Συνεχίζω;
Όχι τρέχει
Ξεφεύγει
Όχι άνθρωποι
Σίδερο
Όχι χώμα
Στάχτη, ναι στάχτη
Όχι ζέστη
Κάννη
Συνεχίζω
Όχι τζάμι
Σφαίρα
Όχι στέκεται
Εκρήγνυται
Όχι μέλισσα
Κρότος
Όχι ράψιμο
Ράμμα, χαίνει
χάος
Κι άλλο;
Όχι κλαδί
Στιλέτο
Όχι πουλί
Φώσφορος
Όχι νανουρίζει
Θερίζει
Κι άλλο
Όχι σπίτι
Σωρός, σωρός, σωρός
Όχι ψηλώνει
Διαμελίζεται
Όχι γλώσσα
Σύρμα και κόψη
Ναι, κι άλλο
Όχι χέρι
Λιώνει
Όχι κρατάει
Σφιχτά λιώνει
Κι άλλο
Όχι δέρμα
Κρέας
Όχι φυσάει
Σκάει
Και
Όχι παιχνίδι
Φορείο
Όχι σύννεφο
Μαύρο, μαυρίζει
Και
Όχι δρόμοι
Σάπιο, σαπίζει
Όχι μαντήλι
Μούσκεμα, αίμα
Όχι μπλούζα
Μούσκεμα, αίμα
Και
Όχι ήλιος
Άδειο, αδειάζει
Όχι δείλι
Άδειο, αδειάζει
Όχι νύχτα
άδειο, άδειο
όπως βλέμμα
μικρού ανθρώπου
που έχει αγκαλιά
ένα ζώο ή ζώου
που έχει αγκαλιά
άνθρωπο μικρό
στα ερείπια (κάτι
ίσως σώζεται εδώ)
και ενοχή
έρημα
θέλεις να
κρύψεις να θάψεις
γλώσσα σε
σκοτεινή σιωπή
μα – δεν το κάνεις
δεν το κάνεις
