Πόσο απομακρυνθήκαμε, για χρόνια,
κι ας ζήσαμε τα νιάτα μας αρμονικά
σαν συναγωνιστές αχώριστοι.
Έπαψα τελικά να τον παρηγορώ,
να νοιάζομαι για τα αισθήματά του
κι ούτε τον συμβουλεύω πια.
Από μακριά, του θέτω δυσεπίλυτα
για να μετρήσω την επίδοσή του
που την αθροίζω συγκεντρωτικά.
Με προηγμένο χειριστήριο
ρυθμίζω τη χαϊδευτική φωνή του
στην ένταση την πιο σωστή.
Όμως, στο βάθος παραμένει
δυσμαθής, δύσπιστος
και δυσνόητος, ο εαυτός μου.
Με σύγχρονα εργαλεία μια ωραία απόδοση της απομόνωσης! Η ουσία όμως ,,,ίδια,συναγωνιστής ο εαυτός,εάν τον έχουμε καταλάβει,βέβαια! Θέλει κότσια να τον καταλάβεις!