Η Διορθώτρια

                                             Μνήμη Κ. Καβάφη

Ωραία και μουσικά τα ελληνικά της,

τα περιέφερε  στα σπουδαστήρια.

Διόρθωνε φοιτητικά πονήματα…

Διαπίστωνε βαρβαρισμούς δεινούς

στα κείμενα  των νέων επιστημόνων

κι ας είχαν, τάχα μου, εκλεγεί

ως της ελληνικής λαλιάς ειδήμονες.

-Εσχάτως ιδιωτικοποιημένες επιστήμες

ήδη ανέλαβαν με ζήλο να καθαγιάσουν

λάθη τρισβάρβαρα και ξενισμούς.-

Ανώφελες λοιπόν οι διορθώσεις

στα έγγραφα, στις προκηρύξεις αριστείας

κι  οι τόσες γνώσεις στη φιλολογία;

Στράφηκε τότε στην δική της ιστορία:

Έσβηνε τρυφερά τις αβλεψίες και τ’ ατοπήματα

κι  όλο εξωράιζε τις μνήμες, τις γλύκαινε.

Πρόσθετε κίνητρα ευγενή κι αισθήματα,

κι ας  μην υπήρχε και πολύ μεγάλη ακρίβεια.

– Οι νικητές παραχαράσσουν και την ιστορία.-

Κι αυτή, στο βάθος-βάθος, ένιωθε νικήτρια!

Πλημμύρα

Δεν κλαίω

για το δακρυσμένο σπίτι,

με τα πνιγμένα πρόσωπα

απ’ τις  παλιές φωτογραφίες,

και για τις πεθαμένες ιστορίες

που ενταφιάστηκαν αδιάβαστες.

Όμως θρηνώ

για σένα που βουρκώνεις,

τώρα που η λάσπη πια

βουλιάζει τις σιωπές μας,

και λιώνουνε τα σώματά μας

και δεν αντέχω πια να σε κρατώ.