ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Ανακινείται μέσα μου η μοίρα του κόσμου όλου.
Ανταριάζει η φύση κι ανταμώνει με τα τελώνια.
Οι πιστοί καταγγέλλοντας εκλιπαρούν για αιώνια ζωή
και οι υπόλοιποι λυμαίνονται την ηδονή της αρπαγής
το ναι σε όλα τα αλλοτινά τους όχι.
Η εγκαρτέρηση για πόσους και πόσο να κρατήσει;
Το εφήμερο είναι εδώ, δίπλα μας,
αποκτά σάρκα κι οστά
ως το μόνο διαρκές προβάλλει.
Και το παντοτινό τόσο μακρινό, τόσο απροσπέλαστο
να μοιάζει
ωσάν απάνθρωπο φαντάζει.
Μα κάποια στιγμή και το θνητό μες στο χρόνο άθελά του
τη μέθεξη, τη μετοχή και την αγκάλη νοσταλγεί
μιας κι αυτές και μόνο αυτές της ζωής δίνουν φτερά
και της μνήμης διάβα.
Του κορμιού το τρέμουλο και η ακανόνιστη ανάσα
τα μόνα ιερά, τα μόνα όσια, τα μόνα ύψιστα
είναι για εμάς.
Εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.
ΥΠΕΡ ΔΙΚΑΙΩΝ ΚΙ ΑΔΙΚΩΝ
Όρμα νιότη!
́Ο,τι δεν έσπειρες εσύ να το θερίσεις.
Πατροπαράδοτα το ίχνος σου ν’ αφήσεις.
Της Ρωμιοσύνης το ανάστημα επάξια να τιμήσεις.
Μια στο καρφί και μια στο πέταλο
προσδοκίες, αγώνες, αγωνίες
τα όπλα παραδίδουν
και μες στα χρόνια
υπέρ δικαίων κι αδίκων καταλήγουν.
Έτσι, για να λες πως κάτι έκαμες κι εσύ
κι ας μην πρόκαμες στο τέλος να φανείς.
Τα ζιζάνια γύρω σου κι εντός σου είναι άλλωστε πολλά.
Δεν μπορείς, δεν μπορείς
μόν’ απέλπιδα μονολογείς:
«Δύναται να επέλθει η ωριμότης δίχως τη συντριβή»;
«Να γευτεί η επόμενη γενιά την εκ βάθρων αλλαγή»;
ΤΑ ΥΣΤΕΡΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Μόνο εσύ, μόνο εσύ
ξεχασμένε μου εαυτέ
μπορείς να με αφυπνίσεις.
Βιάσου λοιπόν και μην αργείς.
Φώναξέ το δυνατά!
Κι αίφνης το παιδί
που τρομαγμένο τόσα χρόνια
εντός σου κατοικεί
αδούλωτο και πάλι θα γεννηθεί.
Κι αν τη φοβάσαι ετούτη τη φωνή
μήπως κραυγή απόγνωσης
κάποτε κι αυτή ίσως γίνει,
τότε ψιθύρισέ το
ψιθύρισέ το απαλά.
Μέσα σε ψιθύρους κι εσύ
σε κάμαρη κρυφή
συνέλαβες και συνελήφθης.
Βιογραφικό: Η Αλεξία Σχορτσιανίτη γεννήθηκε στη Λάρισα κι είναι εκπαιδευτικός. Η “Δυστοπία” (ΑΩ Εκδόσεις, Μάρτιος 2024) αποτελεί τη δεύτερη κατά σειρά ποιητική της συλλογή . Η πρώτη με τον τίτλο “Χοάνη” εκδόθηκε το Νοέμβριο του 2021 από τις ΑΩ Εκδόσεις.
