Από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη εκδόθηκε πρόσφατα, με τον παραπάνω συμβολικό τίτλο, η ποιητική συλλογή – δεύτερη στη σειρά μετά τη Σκιάς όναρ – της αγαπητής συναδέλφου και στενής συνεργάτιδας στον Σύλλογο «Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη», Ευφροσύνης Λούζη: κλασικής φιλολόγου, με πολλές μετεκπαιδεύσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πολύγλωσσης, με πολλές δημοσιεύσεις σε περιοδικά και λογοτεχνικές, καλλιτεχνικές και αθλητικές ενασχολήσεις. Ο υπότιτλος του βιβλίου «Η ποίηση με τον Πατέρα μου» – δίκην τιμητικής αναφοράς – παραπέμπει στα δύο εναρκτήρια ποιήματα του Βαγγέλη Λούζη, με θέμα τη «Ζωή» (Να παλεύεις θέλει δύναμη πολλή…) και «Το Νησί μου…», «ένα μικρό διαμαντάκι ριγμένο στην ακρογιαλιά!…», έμμεση αναφορά στον τόπο καταγωγής τους, τον Πόρο Τροιζηνίας (Σφαιρία ή Καλαυρία), προανάκρουσμα για ανάλογα ποιήματα που ακολουθούν, για το νησί κόσμημα, όπως: «Φωτεινό Αιγαίο», «Παρομοίωση», «Σούνιο – Μπορώ!», «Καρτεράδος» και «Ρητορική», αποθέωση του Σαρωνικού.

Η συλλογή απαρτίζεται από 93 ποιήματα, λυρικά συνθέματα γραμμένα σε άρτιο νεοελληνικό λόγο (με εξαίρεση εννέα στην αγγλική γλώσσα και ένα στην ισπανική), με ρυθμό, συμμετρία και ποικίλη στιχουργική, με ομοιοκατάληκτους και ανομοιοκατάληκτους στίχους.

Τα ποιήματα αναφέρονται, με ιδιαίτερη ευαισθησία και συγκινησιακή φόρτιση, στη δύναμη της αγάπης «ορθή σαν φλόγα, προσφορά και συνεχής μέχρι τ’ Αστέρια», που «περπατάει πάντα με θάρρος, δόξα και τιμή», καθώς και στον έρωτα, «Έρωτας, φιλία ή πάθος; που στ’ αλήθεια αρχίζει με τη Λογική;». Διατυπώνονται φιλοσοφικοί στοχασμοί και προβληματισμοί για τις δοκιμασίες της ζωής, με λάθη και παραλείψεις, για τον πανδαμάτορα χρόνο «που δεν σταματά τη φθορά», καθώς και στο αιώνιο πρόβλημα της ζωής και του θανάτου: «Τι είναι ζωή; Τι θάνατος.

Και τι Ανάμεσά τους;».

Ένα δίστιχο που παραπέμπει στο εξαίρετο ποίημα του Γ. Δροσίνη, «Τι λοιπόν;», με τη θλίψη των μεταφυσικών προβλημάτων και τις φιλοσοφικές απόψεις για τη μεταθανάτια ζωή.

Ιδιαίτερη κατηγορία αποτελούν τα αρχαιογνωστικά ποιήματα απόρροια της φιλολογικής ιδιότητας της Ε. Λούζη -, με μυθολογικές αναφορές στις Μοίρες, στον Μινώταυρο και στην Αριάδνη, στην ποικιλόθρονη θεά του έρωτα της Σαπφώς, «Χρυσή Αφροδίτη», αλλά και σε σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους του «κλεινού άστεως». Αναφέρουμε ενδεικτικά: την Αρχαία Αγορά, με τα «αναλλοίωτα» αγάλματα και τον ναό του Ηφαίστου, τη Στοά του Αττάλου, τον Άρειο Πάγο και την Πνύκα, «λίκνα της δημοκρατίας», τον Κεραμεικό, με τον Ηριδανό, «γλυκό της πόλης ποτάμι».

Η συλλογή ολοκληρώνεται με το ακροτελεύτιο ποίημα «Ονείρεμα», ευφρόσυνη αναπόληση, με λυρική πνοή και αισιόδοξη διάθεση.

Είσαι το Φως στ’ ονείρεμα μιας

Μέρας.

Νοσταλγώ τον διάλογο, την Αλήθεια

Και το αύριο…

Ονείρεμα Ζωής σε Χρυσαφένια Μέρα!

Εκφράζουμε τα ολόθερμα συγχαρητήρια στην αγαπητή μας Ευφροσύνη για την εξαίρετη ποιητική της δημιουργία, ευχόμενοι ολόψυχα συνέχιση της συγγραφικής της παραγωγής.

Αναστάσιος Αγγ. Στέφος, δ.φ. Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων και του Συλλόγου «Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη»