Η δεύτερη ποιητική συλλογή της Μαίρης Χάψα, με τίτλο ‘Ιμερος αποτελείται από 105 Χαΐκού. Ο ‘Ιμερος σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία είναι ελάσσων θεότητα που ανήκει στην ακολουθία της θεάς Αφροδίτης, όπως ο Πόθος και η Πειθώ.
Ο Ίμερος είναι η προσωποποίηση της σφοδρής ερωτικής επιθυμίας. Ο Ησίοδος στη «Θεογονία» του τον μνημονεύει ως αδελφό του Έρωτα και του Αντέρωτα, και γιο της Αφροδίτης και του θεού Άρη. Επίσης, συνδέεται με τις Χάριτες και τις Μούσες.
Ta Χαΐκού όπως αναφέρετε σε εισαγωγικό σημείωμα στο βιβλίο από τον Γιώργο Ρούσκα «είναι η μέγιστη συγκέντρωση της ουσίας αυτών που θα έλεγε σε εκατοντάδες σελίδες ένας συγγραφέας ή σε λίγους στίχους ένας ποιητής, συμπυκνωμένη ακριβώς στο ελάχιστο λεκτικό κύτταρο των δεκαεπτά συλλαβών με μία χθόνια μουσικότητα…»
Η συλλογή χωρίζεται σε τρεις ενότητες σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά του όπως μας αναφέρει στο πρόλογο της η Μαίρη Χάψα. Ίμερος Χρονοφυής, γιατί γεννιέται και σβήνει στις στιγμές, Ίμερος νημερτής καθώς η ακατανίκητη και σθεναρή επιθυμία γίνεται κραταιά αλήθεια και Ίμερος γλυκύς με τα θελκτικά τεχνάσματά του να γεμίζουν τη φαρέτρα του ερωτικά έργα όλο υποσχέσεις.
Διαβάζουμε στη πρώτη ενότητα Ίμερος Χρονοφυής
«σώμα της ώρας/φωτιά σκόρπισε γύρω/γίνε σταγόνα»
και στο επόμενο χαϊκού συνεχίζει
«γυρίζεις χρόνε/και ρίχνεις στα κύματα/παλιές αρνήσεις»
τονίζοντας έτσι το χαρακτηριστικό του Χρονοφυή που γεννιέται και σβήνει στις στιγμές. Κι ακόμα βλέπουμε την επιθυμία του Ήρωα μας να ζήσει το ταξίδι του έρωτα λέγοντας μας η ποιήτρια:
«πρώτη Μοίρα, πες,/θα τη ζήσω άραγε/αυτή την πλεύση;»
και συνεχίζει
«ζητώ μαστούς να/θηλάσω αλήθειες/που λησμόνησα»
για να μας πει ακόμα
«ακόρεστε νου/πώς χτίζεις ουρανούς και/θάλασσες πόθους;»
Η Μαίρη Χάψα πραγματικά με τους στίχους και τη δομή των χαϊκού μας χαρίζει μια ξεχωριστή ποιητική συλλογή όπου στους δεκαεφτά στίχους που έχει το κάθε ένα αφήνει το ποιητικό της λόγο με μαεστρία.
Στη δεύτερη ενότητα Ίμερος νημερτής διαβάζουμε στο πρώτο χαϊκού.
«σαν αέναο/ποτάμι ο Ίμερος/γεννά φαρέτρες»
και στη συνέχεια η ποιήτρια μας γράφει
«σώμα και πόθος/φίλιωσαν μ’ έναν λυγμό/μες στη ροή σου»
βλέπουμε έτσι ότι το σώμα και ο πόθος σμίγουνε και φιλιώνουν για να μας πει στη συνέχεια
«αγάπησέ με/με αρχέγονη ματιά/στο έσω είναι»
Σε όλη την ενότητα του νημερτή Ίμερου, τη ποιήτρια μας γίνεται απαιτητική και απλώνει να απλώνει σκέψεις και επιθυμίες στο ερωτικό υποκείμενο.
«έναστρη σπορά/ακατάπαυστα καλεί/ό,τι δικό σου»
«σμίγεις ηδονές/με κοχύλια που κρύβουν/εύμολπες ακτές»
«ολονύχτια/διαφωνία χρόνου/πάνω στα κορμιά»
Ο ποιητικός λόγος της Μαίρης Χάψα μας χαρίζει μοναδικές ποιητικές εικόνες
με τις επιθυμίες του ερωτικού υποκειμένου και βέβαια η γνώση της Ελληνικής γλώσσας από τη ποιήτρια είναι εντυπωσιακή.
Διαβάζουμε ακόμα στην ενότητα Ίμερος νημερτής
«ω στήθος γυμνό/μοσχοβόλησες βέλη·/καιροφυλακτείς»
«δύο βλέμματα/σ’ ενωμένες ανάσες/αλλάζουν όχθες»
«άρωμα θέλω/που ριγεί ορίζοντες/γνέφοντας βάθη»
«να με ενώσεις/με το θες και την ηχώ/της σελήνης σου»
Στη Τρίτη ενότητα Ίμερος γλυκύς η ποιήτρια μας κάνει τον αναγνώστη να νοιώσει ότι ήταν συνταξιδιώτης του Ίμερου σε ένα ξεχωριστό ποιητικό ταξίδι που το γεμίζει όμορφα συναισθήματα για τη ζωή, τον έρωτα την αγάπη. Διαβάζουμε
«ανηφορίζει/το πέλαγος στ’ ανοιχτά/παραθύρια»
«στης γης το ντύμα/βλέμματα αγαπάνθων/στήνουν εορτή»
«ανεξάντλητη/μια Μικρή μεθόριος/φως ξεδιψάει»
Κι ακόμα μας ξυπνά την αγάπη για τις ομορφιές στο τόπο που ζούμε και δεν προσέχουμε.
«Πάνω στις ακτές/ απλώνει ο Ίμερος/ τον αιώνα του»,
«στρώσαμε γιαλούς/ και γέμισε η πλάση/ θαλασσοπούλια»
«στου Αχέροντα/ τις πηγές αρώματα/ ζωής γεννιούνται»
Ανδρέας Καρακόκκινος
