Την μητρική μου πλέον ομιλώ

την ακοίμητη προστάτιδα των τραγουδιών μας

αυτή που κάνει τη λαλιά μου να χορεύει ασίκικα

Πώς  ξεκλειδώνει τα παραμύθια, τα δικά μας.

Πώς κυβερνά το γέλιο μας

το κλάμα πώς μερεύει;

Κρύβει διχόνοια η δική σας

Σωρεύει ασυνεννοησία

Όχι,  δεν θέλω άλλη γλώσσα.

Κι η Βίβλος  πόσο απατηλό άλλοθι, στα χέρια σας.

Κι όσο για την σοφή τάξη των πραγμάτων;

Μόνο η φύση τη γνωρίζει, απαντώ.

Βολβούς  σοφίας μας μοιράζει

γενναιόδωρα, καθημερινά

κι ανθίζει γέλιο κι αγάπη.

Εδώ που Εκείνος ευδόκησε

να φυτρώσουμε

υπάρχουν ρίζες δυνατές

ποίηση κυοφορούν

γεννούν ζωντάνια.

Το μέλλον κάνει στη μελίστρα[2] πατινάζ

Εκεί παίζει και το δικό μου.

[1] Διάσημος συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης της Σενεγάλης.

[2] Φλοιός της γης