Τι είναι στις μέρες μας

το πνεύμα, ποιητή;

Πώς θ’ απαντούσες στο ερώτημα

Σάττι ή Σατί;

Ειρήνη Πυλαρινού

Αυτό δεν είναι ένα ποίημα

Ο ήλιος λαμπυρίζει πίσω απ’ τον καπνό

κάτω από τα δέντρα ο θάνατος γυρίζει

στρέφει το κεφάλι, στα μάτια με κοιτά

στα χέρια του βαστά σωρούς τα θεία δώρα.

Οι μίσχοι σαν απλώνουν –θέαμα τερπνό!–

φωνές των μυρμηγκιών δείχνουν να κυκλώνουν

το σπίτι του φονιά και να το προσπερνούν

για πού μετά κινούν κανείς δεν ξέρει τώρα.

Τι σ’ ενδιαφέρει σήμερα ποιητή

σε ποιο του κόσμου θαύμα η πένα θα σε φέρει;

Στους λύκους που διψάνε, στα ελάφια που πεινούν,

στις πέτρες που πετούν οι κιόλας τους θαμμένοι;

Τι ΄ναι αυτό που φτάνει στ’ αμόλυντο χαρτί –

υπόσχεση πώς δίνει τον χρόνο να γλυκάνει;

Στου αίματος τη ζάλη, στη δίνη του καιρού

τα άνθη του Μαγιού νεκρό θε να προσμένει.

postscriptum

(Στο δίλημμα το «Σάττι διαλέγεις ή Σατί;»

για μένα τον φτωχό πάντα θα λείπει κάτι –

κι από τη σιωπή του κάθε στοχαστή

καλλιά ‘χω ν’ ακουστεί ότι χασμουριέμαι)