Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, μέσα από το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο Σχεδόν γυναίκα, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις 24γράμματα, μας μεταφέρει στο 484 π.Χ. στην πόλη της Κορίνθου.  Ο συγγραφέας έχει επιλέξει να εξελίξει την ιστορία του σε μια ιστορική περίοδο που αγαπά − και του ταιριάζει. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορεί να κινηθεί με άνεση και σε άλλους αφηγηματικούς χρόνους.
Κεντρική ηρωίδα η Ινώ, η κόρη του σκληρού, εμμονικού με το κέρδος έπαρχου Επίβουλου και εγγονή της πολυσχιδούς Αιγείρας. Μοναδική της παρέα στο πέρασμά της από την παιδική ηλικία  στην εφηβεία οι δύο σκλάβες Γιασμίν και Συράν, κόρες εταίρων. Από κοντά και ο ευνούχος Υάκινθος ο οποίος είναι τα αυτιά και τα μάτια του άρχοντα Επίβουλου, όπως και ο θαλαμηπόλος Νεόφυτος.  Μέσα από την πλοκή θα κάνει την εμφάνισή του ο έμπορος Χαλίλ και ο ναυτικός Αλκαίος.
Σύμφωνα και το εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα, το έθιμο της ιεράς πορνείας ήταν η σπίθα για να ανάψει τη θρυαλλίδα της έμπνευσης και στη συνέχεια να δημιουργήσει την πλοκή και τους μυθιστορηματικούς πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές. Το έθιμο αυτό, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, υπήρχε στη Βαβυλώνα με τη λατρεία της θεάς Μύλιττας, στην αρχαία Κύπρο και τη σύνδεσή της με τη θεά του έρωτα Αφροδίτη, αλλά και σε άλλες πόλεις-κράτη των Ελλήνων.
Πέρα όμως από αυτό, ο κύριος θεματικός άξονας στον οποίο θέλει να κινηθεί ο Δημήτρης Βαρβαρήγος είναι ο έρωτας, για την ακρίβεια οι εκφάνσεις του έρωτα. Στην αγνή, αμόλυντη, άμωμη μορφή του, από τη μια πλευρά και, στην αισχρή, εκμαυλιστική, φανατική πλευρά του. Δίνοντας όμως το βάρος στον ειλικρινή έρωτα ο οποίος εν τέλει εξυψώνει σε άλλα, ανώτερα, σχεδόν θεϊκά επίπεδα.
Οι ήρωες είναι ανθρώπινοι, με επιθυμίες, πάθη, ενοχές, έτοιμοι ωστόσο να γευτούν μέχρι το μεδούλι τη ζωή. Η μόνη που φαίνεται να διαφέρει ―να μεταρσιώνεται κατά μια έννοια πάνω από τα ανθρώπινα− είναι η Αιγείρα, η οποία γίνεται, κατά τη γνώμη μου, κομβική ηρωίδα και αυτή στην ιστορία που μας αφηγείται με έναν τρόπο ενίοτε λυρικό, στιγμές στιγμές λυγμικό, και βαθιά ανθρώπινο, ο Δημήτρης Βαρβαρήγος.
Η γραφή απλώνεται σαν μια θάλασσα, άλλοτε γαλήνια και άλλοτε αγριεμένη, ανεβάζοντας τους ρυθμούς της αφήγησης ή δίνοντας τις απαραίτητες αναγνωστικές ανάσες. Δράση και ανατροπές είναι στα πλεονεκτήματα της ιστορίας του.  Στα ιδιαίτερα στοιχεία του μυθιστορήματος είναι η απόδοση όλων των στοιχείων ―αποτέλεσμα έρευνας―τα οποία δίνουν το απαραίτητο περίβλημα στον χρόνο που εξελίσσεται η ιστορία. Από την περιγραφή της πόλης, των συνηθειών, των ενδυμασιών, μέχρι και εκείνων των καραβιών, του εμπορίου, του τρόπου ζωής των ναυτικών.
Πέρα και πάνω από τον έρωτα, σε όποια μορφή του, ο συγγραφέας θίγει και άλλα ζητήματα  όπως η πατριαρχία, η θέση της γυναίκας, η ιεραρχία στην κοινωνία, η σκληρότητα, η φιλαργυρία, η συγχώρεση, η προδοσία.
Μεταφέρω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο και τίποτα πιο ιερό στη ζωή από τον φυσικό έρωτα. Τίποτα πιο ωραίο από το ανθρώπινο σώμα. Το βιβλίο Σχεδόν γυναίκα, είναι ένας ύμνος για την ερωτευμένη γυναίκα, που όταν γνωρίσει την αλήθεια του έρωτα, αποτελεί την ύψιστη μορφή ελευθερίας, καθώς ο έρωτας, ο πιο ηδυπαθής, ο θείος έρωτας απ’ όπου γεννηθήκαμε, είναι άσπιλος, χωρίς ντροπή, δίχως αμαρτία.