Ένας σκύλος της γειτονιάς μου βρέθηκε το τελευταίο διάστημα στη δίνη ενός  τοπικού πολέμου. Θέλησαν κάποιοι να του προσάψουν τις πλέον αστήρικτες κατηγορίες.

Για να καταλάβουμε όμως, τι ακριβώς συνέβη, πρέπει να πάρουμε τα γεγονότα με τη σειρά τους.

Ο σκύλος εμφανίστηκε εδώ μάλλον το καλοκαίρι, αν θυμάμαι καλά και διαδόθηκε ότι ο αφεντικός του κάποιος γέρος από τη Ζάκυνθο πέθανε ή κατά μια άλλη εκδοχή τον εγκατέλειψε διερχόμενος την περιοχή.

Τον μάζεψε  η μικρή κόρη της γειτόνισσάς μου, φιλόζωη αυτή και τον τάιζε, τον έπαιζε και ανάλαβε τελικά την προστασία του.

΄Ετσι ο σκύλος απέκτησε πάλι αφεντικό, αλλά δεν έχασε τις παλιές «καλές» του συνήθειες.

Πήρε πολύ σοβαρά το ρόλο του ως φύλακας του νέου σπιτιού και συνηθίζει να αγριεύει και να γαβγίζει  σε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει το ρόλο του.

Κατά ένα περίεργο λόγο δεν γάβγιζε τους μετανάστες, ούτε  καν αυτούς που οι ντόπιοι αποκαλούν «Αλβανόγυφτους».

Το σπουδαιότερο όμως ελάττωμά του, όπως έμαθα, ήταν να γαβγίζει άγρια άλλα σκυλιά, αυτά που κυκλοφορούν με αλυσιδούλα συνοδευόμενα από κάποια κυρία ή κύριο.

Τα περιποιημένα και καθαρά σπιτόσκυλα που πολλές φορές είναι και ντυμένα με ρούχα.

Όλα κυλούσαν κανονικά, μέχρι που δάγκωσε και τραυμάτισε σοβαρά το μικρό σκυλάκι μιας άλλης κυρίας και έτσι ξεκίνησε ο πόλεμος.

Ήταν στην αγκαλιά της κυρίας του το μικρό σκυλάκι που περπατούσε αμέριμνα ένα απόγευμα. Σκυλομάνα αυτή που καμάρωνε.

Έκανε τη βόλτα του, πλυμένο με τρίχωμα φουντωτό και μυρωδάτο από το σαμπουάν και την κολόνια,  όταν όρμησε  το «κακό» σκυλί  άρπαξε το σκυλάκι και του δάγκωσε την μια του πλευρά, προκαλώντας του βαριά τραύματα.

Η κυρία που τραυματίστηκε το σκυλάκι της, μετά από διαμαρτυρίες στο Αστυνομικό Τμήμα και στη Δημαρχία και αφού δεν βρήκε την επιθυμητή για αυτήν ανταπόκριση, απέστειλε στη συνέχεια πολυσέλιδη αναφορά στην εισαγγελία, με την οποία κατηγορεί τον σκύλο και την οικογένεια που τον περιθάλπει.

Με την αναφορά αυτή δυσφημίζεται ο σκύλος και περιγράφεται ως ένα επικίνδυνο από   κάθε άποψη ζώο, το οποίο τρομοκρατεί πολίτες και μικρά παιδιά, άλλα και ζώα, γάτες και σκυλιά, τα οποία προσπαθεί να καθυποτάξει.

Μετά από αυτά, το αστυνομικό τμήμα κάλεσε τη γειτόνισσα και τις έκανε συστάσεις. Για το θέμα δε αυτό της έστειλε και σχετικό έγγραφο, το οποίο έτυχε  να διαβάσω:

«Επειδή ο συγκεκριμένος σκύλος κινείται ως αδέσποτα ζώο συντροφιάς και μάλιστα επικίνδυνο καθότι εκδηλώνει απρόκλητα έντονη επιθετική συμπεριφορά προς τον άνθρωπο και τα ζώα και μάλιστα ορισμένες φορές ως ¨ηγέτης¨ μικρής αγέλης σκύλων, ιδιαίτερα επικίνδυνης για ανθρώπους κυρίως και ζώα ….».

Στο θέμα  αναφέρθηκε και τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός και δόθηκε συνέντευξη   της γειτόνισσάς μου.

Θα είχα εντελώς ξεχάσει τα γεγονότα αυτά, εάν τοπική έγκριτη εφημερίδα δεν έγραφε για τον εν λόγω σκύλο, τα παρακάτω:

« Διχασμένη η κοινωνία  για έναν αδέσποτο σκύλο…;

Οι προσπάθειες να ¨συλληφθεί¨ ο σκύλος είναι μέχρι σήμερα πολλές. Συγκεκριμένα, προχθές  έγινε ολόκληρη επιχείρηση προκειμένου να βρεθεί ο σκύλος, τόσο από πεζούς όσο και με αυτοκίνητα.

Οι ¨φίλοι¨ του αδέσποτου ζώου δεν το έχουν δει από χθες. Δεν ξέρουν αν το σκυλί πιάστηκε και απομακρύνθηκε από την περιοχή ή απλά κρύβεται κάπου φοβισμένο».

Αναρωτήθηκα αν αυτά δεν θύμιζαν επιχείρηση για τη σύλληψη ενός λήσταρχου.

Κάτι σαν τη σύλληψη και θανάτωση του Γιαγκούλα από καταδιωκτικό απόσπασμα της χωροφυλακής, στις αρχές του περασμένου αιώνα.

Σκέφτηκα μήπως η ιστορία με την καταδίωξη του σκύλου στο βάθος υπέκρυβε άλλα βαθύτερα συμφέροντα και αντιθέσεις της τοπικής κοινωνίας.

Μήπως τα γεγονότα αυτά είναι απλώς αφορμές και οι βαθύτερες αιτίες κρύβονται

στο σκοτεινό βάθος του κοινωνικού ασυνειδήτου.

Δυο φορές επιχείρησαν, όπως έμαθα, να συλλάβουν το ζώο, άσχετα αν και δυο αυτές απόπειρες ήταν αποτυχημένες.

Το ζώο με γέρικη μορφή και κόκαλα που ξεχωρίζουν στα πλευρά του, φωνή   μπάσα και θλιμμένη και  βήμα αργό και κουρασμένο, προκαλεί αυθόρμητα τη συμπόνια.

Επιτέλους, γιατί προκαλεί και τρόμο σε ορισμένους  αυτό το σκυλί και οι δημόσιες υπηρεσίες  ασχολούνται με την πειθάρχησή του;

Δεν έβλεπα κανένα λόγο ανησυχίας που να δικαιολογεί την υστερία αυτή στην περίπτωση του γέροντος σκύλου.

Ένας εκ των «φίλων» του μου είπε ότι  οι εχθρεύοντες το σκύλο είναι τα ίδια πρόσωπά που στο παρελθόν δημιούργησαν ανάλογα θέματα και μου θύμισε την προσπάθεια ορισμένων να κόψουν τα πεύκα της κεντρικής πλατείας, επειδή αυτά έγερναν. Δηλαδή είχαν στραβούς και όχι ίσιους κορμούς και έπρεπε να αντικατασταθούν με άλλα ώστε να είναι ομοιόμορφα.

Ο γιατρός της κωμόπολης, «φίλος» του σκύλου προσπάθησε να δώσει και φροϋδικές εξηγήσεις στο ζήτημα: «αυτοί που εχθρεύονται τα ζώα έχουν πρόβλημα με τα γεννητικά τους όργανα», μου εμπιστεύτηκε.

Ο ιερέας μου περιέγραψε το κυνηγητό και τα γαβγίσματα του σκύλου στη θέα των ράσων του, αλλά στο τέλος δικαιολόγησε αυτή τη συμπεριφορά  ως αποτέλεσμα των κακουχιών και των βιωμάτων του καταδιωκόμενου σκύλου.

Τέλος, οι οικολόγοι της πόλεως προσανατολίζονται στην δημιουργία ειδικού  χώρου για την μέριμνα αδέσποτων σκύλων, υπό την πίεση των τελευταίων γεγονότων.

Αλλά, ο τίτλος της εγκρίτου τοπικής εφημερίδας αναφέρεται σε διχασμό της κοινωνίας για τον αδέσποτο σκύλο και γι αυτό έκρινα  σκόπιμο να αναζητήσω και  τις δυνάμεις  που τον εχθρεύονται.

Μάταια αναζητήθηκαν  οι δυνάμεις αυτές. Δεν βρέθηκε κάποιος να υποστηρίξει τις εχθρικές προς το σκύλο απόψεις. Και επειδή η τοπική εφημερίδα που έγραψε την είδηση διακρίνεται παλαιόθεν για την εγκυρότητά της, είμαστε αναγκασμένοι να δεχτούμε ότι οι δυνάμεις αυτές θα κινηθούν μόνο στα σκοτεινά και με παρασκηνιακό τρόπο.

Είναι πολύ πιθανό τις επόμενες ημέρες, χωρίς καμιά προειδοποίηση να εκδηλωθεί και άλλη πρωτοβουλία για την σύλληψη και την εξαφάνιση του δυσφημισμένου σκύλου, έστω και αν οι μέχρι τώρα προσπάθειες των διωκτών του  απέβησαν άκαρπες

Είναι πολύ πιθανόν να υπάρξουν συντονισμένες δυνάμεις καταδιώξεως, αιχμαλωτίσεως, φυλακίσεως ή και εκτελέσεως του παρεξηγημένου από κάθε άποψη  γέροντος και απροστάτευτου κυνός, εάν εφησυχασμός κυριαρχήσει στο πνεύμα των «φίλων».

Είναι ευκρινές ότι στην περίπτωση που εκδηλωθεί κάποια ενέργεια σε βάρος του σκύλου, πρόκειται να σταθούμε και μείς  με το μέτωπο των πολυπληθών «φίλων», διεξάγοντας  αγώνα υπέρ των συμφερόντων του αδυνάτου ζώου.