Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ενώσεως Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών (ΕΕΘΜΚ) αποχαιρετά τον κριτικό θεάτρου, μεταφραστή, δοκιμιογράφο, συγγραφέα, στιχουργό και ποιητή Κώστα Γεωργουσόπουλο, που υπήρξε ένας διανοούμενος με όλη τη σημασία της λέξης. Καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση αλλά και στην Ανωτάτη, όταν η Θεατρολογία απέκτησε έδρα στο Πανεπιστήμιο, θεατρικός κριτικός (έγινε μέλος της ΕΕΘΜΚ το έτος 1978), μα πριν από όλα φιλόλογος – τοπίο του ήταν ο Λόγος, όπως ο ίδιος είχε πει. Με τις συχνές αναφορές του στα κλασικά κείμενα μάς θύμιζε τη σκευή που πρέπει να έχει κάποιος για να υπογράφει ως θεατρικός κριτικός.
Με τα κριτικά του κείμενα, ο Γεωργουσόπουλος δίδασκε τον αναγνώστη του, του έδειχνε τις ρίζες του έργου, στις απαρχές του, έφτανε στον ίδιο τον Διόνυσο – θεό και προστάτη του Θεάτρου. Είχε στα θυλάκιά του όλο το ελληνικό -αρχαίο, νεότερο και σύγχρονο-, αλλά και παγκόσμιο ρεπερτόριο. Είχε ανοιχτά τα μάτια του στο θαύμα -το πρώτο κινούν στον πολιτισμό- και έτρεφε μεγάλο σεβασμό για όλους τους δασκάλους του, από το Δημοτικό Σχολείο μέχρι τον Ροντήρη, από τον οποίο έμαθε, είδε, άκουσε κι ένιωσε τον αρχαίο ρυθμό του Διθυράμβου να χτυπάει στις φλέβες του. Ήταν και ηθοποιός – ήθελε να ξέρει από μέσα τα μυστικά του Θεάτρου καθώς είχε επιλεγεί άνωθεν για να το υπηρετήσει. Αυτός ήταν ο μέγας δικός του ρόλος, ο μέγας ψήφος στο τεράστιο ψηφιδωτό της πολύπλευρης προσωπικότητάς του.
Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος ήταν ένα «φανατικό παιδί για γράμματα». Γεννήθηκε για τα Γράμματα, τα υπηρέτησε πιστά, με αγάπη, θαυμασμό, και σεβασμό. Έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο για τον άλλο, εκεί που οι «Ιδέες» παραμένουν πάντα φρέσκες, νέες και αιώνιες. Δεν είναι αλήθεια το ουδείς αναντικατάστατος. Στο μεγάλο κενό της απουσίας του άφησε βιβλία, ποιήματα, τραγούδια και το ανεπανάληπτο απείκασμα της ιδέας του. Ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος και τώρα πια είναι ένας μύθος.
Αθήνα, 8 Δεκεμβρίου 2024
