1b.

Κι όσο γι’ αυτά; Τι να τα λες ωραία, τι και να μην τα λες·

το ίδιο είναι να ερευνάς, το ίδιο να μην γνωρίζεις.

Και οι σοφοί από τους μη σοφούς γι’ αυτά

δεν ξέρουν κάτι παραπάνω. Κι αν κάποιος

θα μιλήσει πιο καλά, μόνο στα λόγια θα υπερέχει.

2.

Όποιος βροτός δεν γνώρισε τον Έρωτα,

δεν γνώρισε τον νόμο της ανάγκης· εγώ τού πειθαρχώ

και, νικημένος έτσι, παίρνω τους δρόμους τούτους.

Γιατί ο θεός αυτός δύναμη δίνει στον αδύναμο

και τον αβοήθητο βοηθά να βρει τον δρόμο.

3.

Ω θάνατε, σωφρονισμέ του αναίσθητου!

Ο Αρίσταρχος (5ος αι. π.Χ.) ήταν τραγικός ποιητής από την Τεγέα, σύγχρονος του Ευριπίδη. Έζησε πάνω από έναν αιώνα κι εδίδαξε εβδομήντα τραγωδίες, αποσπώντας δύο νίκες. Θεωρείται πως ήταν εκείνος ο οποίος καθόρισε την συνήθη έκταση των δραμάτων,^[1] και παραδίδεται πως έγραψε την (χαμένη πλέον) τραγωδία Ἀσκληπιὸς, αφού ο ίδιος ο θεός τον έσωσε από σοβαρή νόσο και τον πρόσταξε να κάνει προσφορά χάριν της υγείας του.^[2] Έργα του Αρίσταρχου διασκεύασαν οι Λατίνοι ποιητές Έννιος και Πλαύτος.