Πάντα επιστρέφεις στη θύμηση.

Στη μυρωδιά από σβησμένο κερί.

Μύρο και λουλούδια υπέκυψαν στο τραύμα.

Χόρτα νωπά στο πάρκο ανακατεύονται με μαργαρίτες.

Οι παπαρούνες άρχισαν ήδη να μαδούν ;

Περιμένεις καρτερικά

τη λαμπάδα του νονού – ποτέ δεν ήρθε.

Κρυψώνα ψευδαισθήσεων ένα πελώριο κόκκινο αυγό.

Το στολίζεις υπομονετικά με ατίθασες χαλκομανίες.

Καλλιεργείς στο εσωτερικό του

μια σπάνια ποικιλία πασχαλιάς.

Άραγε θαλάσσωσες τα μωβ σου όνειρα ;

Μάτια καρφωμένα σε μάτια θαλασσιά.

Μια ελπίδα ανατέλλει

μήπως ώρα είναι να βγεις ;

Τον ίδιο Επιτάφιο ας διαλέξουν

μαζί να κάνουν την περιφορά.

Για μια στιγμή η Ανάσταση.

Σπάσε επιτέλους το αβγό.