Αυτοδίδακτη Ομηρίστρια Ανάμεσα σε δυο επιπλήξεις, προλάβαινες να ταξιδέψεις, να κρύψεις και στο παιδικό δωμάτιο το φωταγωγημένο σου καράβι, και να φιλοτεχνήσεις ένα φυλαχτό με ροκανίδι απ’ τη σχεδία…
Αυτές τις μέρες θυμάσαι τις σταυρώσεις της Αππίας και τις εφτά του Βερολίνου κι άλλες πολλές. Αυτές τις μέρες μαθαίνεις για μέρη θεοβάδιστα, Κρανίου τόπους, τάφους ομαδικούς παιδιών. Και πώς…
Στο σπίτι μας Όλη τη μέρα, στο νοτισμένο σπίτι μας, εσύ κι εγώ, σφουγγίζουμε προσεχτικά τους τοίχους, τις ενοχές, τους φόβους μας, ο ένας του άλλου. Τα βράδια,…
Η Διορθώτρια Μνήμη Κ. Καβάφη Ωραία και μουσικά τα ελληνικά της, τα περιέφερε στα σπουδαστήρια. Διόρθωνε φοιτητικά πονήματα… Διαπίστωνε βαρβαρισμούς δεινούς στα κείμενα των νέων επιστημόνων κι ας είχαν,…
Απέρριψε τα γυάλινα γοβάκια και την ασήκωτη εσθήτα της με τη ζωγραφισμένη γη, τον ουρανό, τη θάλασσα. Με βέλη, καρφωτά στην πλάτη, τράπηκε σε φυγή κι επέζησε. Με τις κατάρες…
Αισθηματική αγωγή Προσεχτικά, στον άδειο τοίχο της, λογάριαζε τα σχήματα των σκιών και τα μεγέθη των πνευμάτων και σπάνια λάθευε . Όταν της φωταγώγησε την κάμαρα, της κάρφωσε…
Γενεαλογία Στον οίκο τους, ακόνιζαν τις μνήμες, να παραμένουν αιχμηρές. Τετραγώνιζαν τις συγκινήσεις σε μάκτρα ισομεγέθη, να στιλβωθούν τα εδάφη των τριόδων, να κατοπτρίζουν πένθη και γενοκτονίες. Για δεκαετίες,…
Από παιδί, έσβηνα τα καβαφικά κεριά μου φυσώντας ηχηρά και δεν τα μέτραγα. Χρόνια πολλά, σαν μεθυσμένη πεταλούδα, με τράβαγε το φως της γνώσης. Με δαχτυλόδειχναν: -«Να ένας σοφός»! Στα…
Ένστολοι κι ένοπλοι παρήλασαν. Ο δήμαρχος, πλειοψηφίσας κι επανεκλεγείς, εκφώνησε τον πανηγυρικό της μέρας, με λάθη γλωσσικά κι ασυνταξίες. Επήνεσε την αναβάθμιση της χώρας που βρίσκεται στην πιο σωστή πλευρά…
Έμπλεοι τεχνητής νοημοσύνης, υπνωτισμένοι και σ’ ευθεία γραμμή, να προχωρούν με βήμα λιτανείας, εικόνων και παραγγελμάτων καταναλωτές, σχοινοτενών ομιλιών ακροατές. Και μικρογραφημένοι, να χωρούν σε νούμερα στατιστικών και προγραμμάτων, άφυλοι…
Από παιδί, ονειρευόμουν να ξενιτευτώ. Ερωτευόμουν τις καινούργιες γλώσσες, τις ξένες πόλεις, τις ανάσες τους . Και δεν φοβόμουνα τους αποχαιρετισμούς, ούτε με συγκινούσε το ταξίδι του νόστου... Δεν άντεχα…
Η Κασσάνδρα ήταν πέντε χρονών, όταν πρωτάκουσε για τις «χώρες του Παραπετάσματος». Ήταν κάτι που την άγγιξε πολύ κι ας μην ήξερε καθόλου τι χώρες ήτανε. Την συγκινούσε, όμως, το…
