Αλεξάνδρα Ζερβού: δυο ποιήματα  

Η μετακόμιση της  συλλέκτριας     Ξόδευε τις οικονομίες της, με  γνώση, για μπρούτζινους ζυγούς, παλιά κλειδιά,  μικρά χαλιά, φουλάρια κεντημένα.  Παρέμενε πεισματικά σοφή κι ενάρετη, συναλλασσόταν μ’ έντιμους αρχαιοπώλες,…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: Ημιμάθεια

Μ΄ ένα μοναδικό  μολύβι, μαύρο, ζωγράφιζε, νυχθημερόν,  εφτάχρωμη την ίριδα  και πλήθος παρδαλά πουλιά, στο περιτύλιγμα των συγγραμμάτων. Παρέμεινε αναλφάβητη.   Μονόφτερη, πετούσε, στα ψηλά,  χωρίς διακοπή, για δεκαετίες. Φοβότανε…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: ένα ποίημα

ΔΙΑΚΟΣΜOΣ        Στους τύπους των ήλων, ξανακαρφώνεις, όλο προσοχή, ειρωνικά  πορτρέτα και νωχελικά γυμνά  και δείγματα τέχνης αφηρημένης. Αναρτάς  υπερμεγέθη κάτοπτρα,  να δώσεις την ψευδαίσθηση του βάθους,  πάνω…

1 Comment

Αλεξάνδρα Ζερβού: Πυρπολημένο  θέρος στην Πατρίδα

                                                Πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία   Στη χώρα μας, τα δάκρυα του θεού ποτίζουν τις αυλές, φαρμακωμένα . Η ανάσα του μας καίει τα σπαρτά    και τα…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: Ένα ποίημα

ΟΥΚΕΤΙ    Λαχταριστά  σοκολατάκια σε χρυσόχαρτα, ληγμένα προ πολλού. Επιστολές  με υπερβολές κι ασυνταξίες ερωτικές. Κι εσύ με κόκκινο μολύβι  να διορθώνεις, δεκαετίες μετά.   Όταν ανένηψες, είχε περατωθεί επιτυχώς…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: ένα ποίημα

Ο Κοντορεβιθούλης   Από παιδί, θρυμματιζότανε σε ψίχουλα  και με κηλίδες αίματος σημάδευε το μονοπάτι, να μη χαθεί.  Δεκαετίες αργότερα, με τη βοήθεια της τεχνολογίας,  δεν δυσκολεύτηκε να βρει  το…

0 Comments