Άννα Πετρίδου: Ο ΚΑΡΕΚΛΑΣ
Δεν κάθισε ποτέ του σε καρέκλα Έριχνε στην πλάτη τα ψαθιά και τα φαρδιά πολύχρωμα τέλια, ουράνιο τόξο η πλάτη του. Άσπρα γένια, σαγιονάρες στα πόδια, δεν ξεχώριζες αν ήταν…
Δεν κάθισε ποτέ του σε καρέκλα Έριχνε στην πλάτη τα ψαθιά και τα φαρδιά πολύχρωμα τέλια, ουράνιο τόξο η πλάτη του. Άσπρα γένια, σαγιονάρες στα πόδια, δεν ξεχώριζες αν ήταν…
Μια μυρωδιά από βρεγμένο χώμα και άχυρο ερχόταν από την ανοιχτή είσοδο. Καθίσαμε στη δεύτερη σειρά, όχι πολύ μακριά από την κυκλική σκηνή του τσίρκου. Ξεχύθηκαν στην σκηνή τρία βαρβάτα…
Οι μεγάλοι έφευγαν πρωί-πρωί για τα κτήματα και γύριζαν αργά, μετά τη δύση του ήλιου. Η γιαγιά έμεινε με τα παιδιά στο σπίτι. Δυο του μεγάλου γιου, τρία της θυγατέρας…
Βόας Το ήθελε πολύ αυτό το παιδί η Παγώνα. Χρόνια παιδευόταν να πιάσει ο σπόρος του Γιάννου. Αλλά τίποτα. « Βρε λες να είναι τζούφιος;» έλεγε η μάνα της. «Τον έχουμε για…
Το σπίτι μύριζε λιβάνι. Η Κατίνα στεκόταν ώρες ολόκληρες μ’ ένα κερί αναμμένο μπροστά στην εικόνα. - Κάνε, Παναγιά μου το θαύμα σου. Να, εδώ το έχω... και κούναγε τον…