Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: Ένα ποίημα

ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ Κάποιες στιγμές περνούν και φεύγουν χωρίς να χάνονται, ακουμπώντας πάνω μας, περνούν μέσα μας. Υπνωτίζουν τη μέρα. Τη νύχτα κρύβονται στο κρεβάτι λοιδορώντας τα όνειρα ή πάλι σαρκάζουν…

0 Comments

Paul Verlaine, NEVERMORE – Απόδοση: Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος

Αχ, μνήμη, μνήμη μου, γιατί; Μ' ασθενικόν αγέρα στου φθινοπώρου την πνοή μια κίσσα επετούσε και το δασάκι το χλωμό μια ηλιαχτίδα πέρα, σαν το αγέρι έπεφτε, μονότονα εφωτούσε.. Μαζί…

0 Comments