Η Ειρήνη Ιωαννίδου μετά την πρώτη ποιητική της συλλογή «Σώμα Δρομολόγιο», (2016), συνεχίζει με κρυπτική γραφή να προσεγγίζει τις αισθήσεις του σώματος (αισθητό και ψυχικό κάλλος), τις αποθεώνει με ελεγειακό…
Ένα παιδί της μνήμης που αναδύεται απ΄τις ρωγμές ενός παρελθόντος, ενός παρόντος, ίσως και μιας προ-οικονομίας του μέλλοντος, κοσμεί το εξώφυλλο της πρώτης συλλογής διηγημάτων της Σοφίας Τριανταφυλλίδου, με τίτλο…
Επτά μέρες πάλευαν ο ουρανός και η γη για την απόλυτη κυριαρχία τους στον κόσμο των έμβιων όντων. Την έβδομη μέρα ο ουρανός έχασε το πρόσωπο του στα τοξικά σύννεφα…
Δεν είναι η πρώτη φορά που Χλόη Κουτσουμπέλη, βραβευμένη ποιήτρια-συγγραφέας, ξαφνιάζει τον εφησυχασμένο άνθρωπο με τη γραφή της. Στο πρόσφατο μυθιστόρημα της με τον τίτλο «Ιερεμιάδα» καλεί τον αναγνώστη σε…
Η τελευταία ποιητική συλλογή της Κούλας Αδαλόγλου, αναγνωρίσιμη αξία η γραφή της , διεγείρει θετικά τις αισθήσεις με το καλαίσθητο εξώφυλλο και τον εικαστικό συμβολισμό, που θυμίζει τη σχέση των…
Η ποιήτρια Ξανθίππη Ζαχοπούλου, με τη νέα ποιητική συλλογή της « Στύβοντας παπαρούνες», ξαφνιάζει ευχάριστα μέσα από τις εναλλαγές του προσωπικού ταξιδιού της αυτογνωσίας στο χρόνο, ενώ παράλληλα επώδυνα προβληματίζει…
Το τελευταίο ταξίδι Τρέχει το τρένο στις σιδερένιες ράγες, τις πληγές του κρύβει στο ρυθμό μιας επανάληψης, χωρίς σταματημό. Τικ, τακ τοκ, –τικ, τακ, τοκ κι ο ήχος χάνεται…
ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ Παραμονή Χριστουγέννων. Σκοτεινή η πόλη με τα κλειστά σπίτια, σκοτεινός και ο πύργος του άρχοντα Πέντρο Γκαρσία Περέζ.. Η πανδημία της γρίπης θανατώνει χωρίς διάκριση. Η Φρατζέσκα, οικονόμος…
Το όνομα μου είναι Τζόναθαν. Η μητέρα με φώναζε Τζο. Όλη την μέρα ήταν σκυμμένη πάνω από το καλάθι με τα χρωματιστά νήματα και έπλεκε για μένα ζακέτες, σκουφιά, κασκόλ.…
Δεν ξέρω αν το όνομα μου είμαι εγώ. Δεν έχω μνήμες που να με περιέχουν. Ένα μόνο θυμάμαι. Μία πόρτα, σε άχρονο χρόνο, άνοιγε και έκλεινε σ΄ ένα μικρό σκοτεινό…
Κάθε μέρα για να λέγεσαι πρόσωπο πρέπει να τα έχεις όλα, σύμβολο υπεροχής το παιχνίδι της κυριαρχίας. Κυνηγώντας με νοσταλγία τον χαμένο χρόνο γίνεσαι ενεργό ηφαίστειο για μέρες και νύχτες.…
Ανάμεσα στο σκοτάδι της νύχτας και στο φως της ημέρας η συκιά άκουσε τον λυγμό του ανθρώπου. Μαύρη σκιά καθόταν στις ρίζες της και μονολογούσε καθώς πετούσε μακριά το πουγκί…
