Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης: ποιήματα
ΕΡΩΤΕΣ I Ἀπὸ φωτιὰ κι ἀπὸ δροσιά, ὡραῖα ζυμωμένη, μέσα σὲ πέπλο ἄλικο ἀντάμα μου βαδίζει. Σὰν τὸ κρουστάλλινο νερὸ φαντάζει ἡ Ἑλένη ποὺ σκύβω γιὰ νὰ δροσιστῶ καθὼς…
0 Comments
10 Ιουλίου 2021
ΕΡΩΤΕΣ I Ἀπὸ φωτιὰ κι ἀπὸ δροσιά, ὡραῖα ζυμωμένη, μέσα σὲ πέπλο ἄλικο ἀντάμα μου βαδίζει. Σὰν τὸ κρουστάλλινο νερὸ φαντάζει ἡ Ἑλένη ποὺ σκύβω γιὰ νὰ δροσιστῶ καθὼς…
Διαβάτη ἀμερόληπτε Διαβάτη ἀμερόληπτε, τώρα ποὺ ἐσὺ περνᾶς ἀπὸ μπροστά μου, σταμάτησε καὶ ἄναψέ μου, μιὰ σταλιά, τοῦ μισεμοῦ τὸ φῶς. Μὰ μὴν ξεγελαστῇς καὶ πεῖς ὅτι τὸ φῶς…
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΡΥΨΩΜΕΝ ΑΛΛΩΣΤΕ; Ετούτος ο τάφος τον πρόεδρο σκεπάζει, τον υιό τού προδότη, άχρηστου τον καιρό του στους Έλληνες. Είχε γυναίκα, ερωμένη, παιδιά χαραμοφάηδες, μα διασκορπίστηκε ο…
Dì, O Sicilia . . . . i giudizi di Dio Εἶναι φορὲς ποὺ συλλογιέμαι ὅτι τὸ μελανότερο ἴσως σημεῖο στὴν ἱστορία τῆς Ἀλχανίας ἦταν ἡ ἐκμετάλλευση κι ἡ κακοποίηση…