Θροΐζει. Η ποίηση της Παυλίνας Παμπούδη, θροΐζει: ανθρώπινη σκέψη, παιδικό όνειρο, και τα φύλλα – κιτρινισμένα και καταπράσινα – του ανέμου. Μυρίζει, επιπλέον: ανάσα – κλεψύδρα του χρόνου, και χοχλάκιασμα…
Ένα βιβλίο-σπονδή στο αείφυλλο δένδρο της ζωής των ανθρώπων και των γενεών τους μέσα στους αιώνες. Ένα έργο σαν το παλιό καλό κρασί στο κροντήρι της μνήμης και της ανθρώπινης…
Όταν η ψυχή ενός ανθρώπου που γράφει ποίηση, ανοίγει την πύλη της κι αρθρώνει λόγο μεγάλο, βουτώντας την χαρισματική πένα της στα κατάβαθα της ύπαρξής της, τότε βλέπουν το φως…
Η πρώτη αντίδραση που σε διατρέχει σύγκορμο, καθώς προχωρείς την ανάγνωση τούτου του πονήματος, είναι: σοκ. Η δεύτερη, κατάπληξη. Και η τρίτη, περίσκεψη. Περίσκεψη, και μια ανησυχία πανύψηλο βουνό μπροστά…
Σ’ έναν τόπο δυστοπικό, σε μια ανθρωπότητα στενάζουσα, όπως είναι η σημερινή, σε μια πατρίδα εξόχως προβληματισμένη, (κι αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε για την κατάστασή μας),…
Είναι φορές που η ποίηση κυλά σαν τρικυμισμένο ποτάμι. Με πολλές, πολλές λέξεις και στίχους – αναθήματα στον άνθρωπο, αντιμέτωπη με την ομορφιά, τον έρωτα, αλλά και τον τρόμο, τον…
Αντί της βίας, στοργή. Αντί του δαρμού, χάδι. Και στη θέση της υποτίμησης, εξύψωση. Τούτη την προσφορά κομίζει προς την γυναίκα της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας ο Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης, με την…
Παραμυθία Πώς θροΐζουν τα νεογνά όπως ανασαίνουν στις κούνιες τους τα βράδια ένας ανεπαίσθητος ψίθυρος που αγκαλιάζει τις έγνοιες των ενηλίκων με φροντίδα, με στοργή καθώς κεντά το…
Τα λόγια της ψυχής. Και η ψυχή των λόγων. Και οι δύο φράσεις ισχύουν. Και έχουν, και οι δύο, εφαρμογή σε τούτο το μικρό, κομψό βιβλίο με την μεγάλη καρδιά…
Μια ποίηση γεμάτη θηλυκότητα. Μια ποίηση – άνθος, που αναδίδει άρωμα και χάρη. Μια ποίηση που εμπεριέχει και αναδεικνύει όλα τα προτερήματα της γυναικείας γραφής, ενσαρκωμένης σ’ ένα πρόσωπο εμφανώς…
Ανέκαθεν η ποίηση, τόσο η ίδια η λέξη της όσο και η ουσία που αυτή αντιπροσωπεύει, μου έφερνε στο νου ένα άλλο ουσιαστικό: το «γητειά». Τουτέστιν κάτι περισσότερο από μαγεία,…
Στοχάσου Οι μαύροι δαυλοί θα ξανάρθουν αργά δρασκελίζοντας του θερισμού τον χρόνο νεκρούς ανέμους να σηκώσουν ξανά Ποιος θ’ αντιμετωπίσει τις νεκρές ψυχές τους; Μαραίνονται οι άνθρωποι τ’…
