Έφη Φρυδά. Κενό Λευκό
Κενό Λευκό και ερωτηματικό σαν νέο βλαστάρι γιασεμιού θέλω να βγω. Την άνοιξη τη μέσα μου για να τη χρωματίσω. Ξόβεργα για τους ιριδισμούς παραδείσιων πουλιών θέλω να στήσω. Με…
Κενό Λευκό και ερωτηματικό σαν νέο βλαστάρι γιασεμιού θέλω να βγω. Την άνοιξη τη μέσα μου για να τη χρωματίσω. Ξόβεργα για τους ιριδισμούς παραδείσιων πουλιών θέλω να στήσω. Με…
Βαλσάκι σε ρυθμό εκρήξεων στη μελωδία της αχόρταγης ίσως και απρόθυμης («Θα προτιμούσα όχι», κατά Μπάρτλμπι) κι όμως αναπόδραστα ερωτευμένης καρδιάς. Σφοδρή επιθυμία εκείνη η παλιά καραμέλα γάλακτος ποτέ να…
Έρωτα εσύ, μικρέ αναρχικέ, ξεβράκωτε. Ανάγκη μου τρισμέγιστη που τόσες φορές σ’ έδιωξα και στο κατόπι σου έτρεξα άλλες τόσες. Έλα σου λέω, γύρνα πίσω Κοίτα, αφήνω τώρα εδώ, μόνο…
Το δέντρο [1] Κλείνοντας τα μάτια εστίασε σ’ ένα περιδινούμενο σπήλαιο, βαθύτερο κι απ’ το σκοτάδι του κήπου, εκεί όπου το πρώτο δέντρο που πάνω του είχαν κουρνιάσει τα φανταστικά πουλιά…
Τη νύχτα οι ίσκιοι μαζεύονται και βαδίζουν αργά προς το σπίτι. Eκεί ενώνονται με τα σιωπηλά δωμάτιαπου δεν θυμούνται πιατο χαμόγελο των ενοίκων τους,οι τοίχοι τους έχουν ποτίσει οργήκαι με αυτήν δονούνται. Άνοιξες τα…
Η Μάριαν γέρνει πάνω μου και γελώντας κοιτάζει την επιφάνεια της γης που απλώνεται γύρω μας. Ένα χρυσοκόκκινο νήμα, το πρώτο φως στραφταλίζει στην άκρη της ερήμου. Στα τριακόσια πόδια…
Σε όλη την πόλη και στο μεγαλύτερο μέρος της Ινδίας η ίδια αναδίπλωση των ανθρώπων ξεκινούσε μέσα από τα κελάρια, πάνω στους λόφους, κάτω από τα δέντρα. Ο Απρίλιος, ο…
Πριν μερικές ημέρες, στις 10 Φεβρουαρίου, ο κόσμος της σκιτσογραφίας έχασε την Claire Bretécher, καινοτόμο και τολμηρή grande dame του είδους, που έφυγε στα 79 της χρόνια. Κόρη δικαστικού και…
Ράγισε ο ουρανός και το πλευρό μου ακούμπησε στον τοίχο Σου αποκαμωμένο. Ίσως αν άπλωνες το χέρι, είπες Εσύ. Άλλο φτωχός κι άλλο ζητιάνος, Κύριε αποκρίθηκα. Και το κουτί στα…
Χειμώνας. Εποχή κατάλληλη να τρως λίπη και να βλέπεις χόκεϋ. Τα πρωινά στο χρώμα του κασσίτερου, ο γάτος, ένα μαύρο γούνινο λουκάνικο με κίτρινα μάτια Χουντίνι, πηδάει πάνω στο κρεβάτι…
Κόκκινη κλωστή δεμένη/ και στη γάτα τυλιγμένη/ δωσ’ της κλώτσο να γυρίσει/ το κονσέρτο να μμμιαουρίσει. Κι έτσι η γατοπαρουσίασή μας αρχίζει, με το κουβάρι της Ντίνας, εκείνης της Αλίκης…
Πάνθηρας το σκοτάδι και απλώνεται, γλυκά πατάει το χώμα, τους σπόρους που φουσκώνουν από κάτω του μη βλάψει. Το σμάλτινο το μάτι του στη στίλβη του ουρανού τού ασέληνου…