Έφη Φρυδά: ένα ποίημα
Ο ΑΝΘΟΣ Ο ΠΙΟ ΤΡΥΦΕΡΟΣ Ο ανθός ο πιο τρυφερός δακρύζει για την ομορφιά του Είναι που ξέρει τα πάθη αυτής της γης Είναι που ξέρει ότι αυτός Ο…
Ο ΑΝΘΟΣ Ο ΠΙΟ ΤΡΥΦΕΡΟΣ Ο ανθός ο πιο τρυφερός δακρύζει για την ομορφιά του Είναι που ξέρει τα πάθη αυτής της γης Είναι που ξέρει ότι αυτός Ο…
Η Κάρεν Μπλίξεν πλησίαζε τα πενήντα όταν έγραψε το μυθιστόρημα Πέρα από την Αφρική. Είχε πλέον επιστρέψει στη χώρα της, τη Δανία, για να εγκατασταθεί και πάλι στο πατρικό της,…
Βγαίνω έξω σοβαρός-σοβαρός, με το μολύβι μου και με το σημειωματάριό μου, πάω και κάθομαι βαρύς κάτω από έναν έλατο μεγάλο και περιμένω να μου ’ρθουν σκέψεις, σαν σκίουρος που…
Εικαστικό, και όχι μόνο, είναι το θέμα μας σήμερα. Άλλωστε η τέχνη έχει πολλά να πει για τη ζωή. Εγώ πάντως θα σας πω πρώτα ένα παραμύθι – από τη…
Η μνήμη είναι επιλογή. Έτσι είπες κάποτε, με την πλάτη σου γυρισμένη σε μένα, όπως θα ’κανε ένας θεός. Αν όμως ήσουν θεός θα τους έβλεπες. Θα κοιτούσες από ψηλά…
Η ευχή της, η προσευχή της πραγματοποιήθηκε. Πέρασε χρόνια έτσι και εκείνη ποτέ δεν πίστεψε ότι θα το ζήσει, τ' ονειρευόταν μόνο. Κι όταν συνέβη έμοιασε κάτι ξαφνικό, κάτι σαν…
(Τζακ Λόντον: 12 Ιανουαρίου 1876 - 22 Νοεμβρίου 1916) Επετειακό Όταν τους έδιωξαν από το Άσυλο Αστέγων Ουάιτσαπελ, αυτοί οι δύο άντρες βρέθηκαν μαζί μου στο Άσυλο Πόπλαρ.…
Η γελαστή καρδιά η ζωή σου είναι η ζωή σου μην αφήνεις να τη βαρέσουν ως την οικτρή υποταγή έχε το νου σου. πάντα κάπου υπάρχει κάποιο φως. ίσως…
Κατάλευκο το λινό τραπεζομάντηλο, λείο και κολλαριστό σαν λίμνη παγωμένη του βορρά, τα δαμασκηνά του σχέδια γαλακτώδεις κρύσταλλοι κάτω από την επιφάνεια, εκρήγνυται σχεδόν ζεματιστό στη μέση της σαλοτραπεζαρίας μου…
Να φεύγεις δεν αρκεί. Φευγάτη πρέπει να μένεις. Εκπαίδευσε την καρδιά σου σαν να ΄τανε σκυλί. Άλλαξε στις κλειδαριές ακόμα και στο σπίτι αυτό που εκείνος ποτέ δεν έχει πατήσει.…
Αρθούρε! On t’ appela pas Jean! Το 1854 γεννήθηκες βλαστημώντας στη Σαρλβίλ Στρώνοντας έτσι το δρόμο για την αποτρόπαια φονικότητα των Αρδενών. Πώς να μη το σκάσει ο πατέρας σου!…
Το ταξί μύριζε ποδαρίλα. Το ραδιόφωνο – τι παράξενο – λειτουργούσε, και το Ράδιο-Τέμπο έπαιζε κυρίως αμερικάνικη μουσική. Ένα ασταμάτητο αλαλούμ από επιτυχίες της περασμένης σεζόν και τραγουδάκια που ήταν…