Ελένη Βελέντζα: ένα ποίημα
ΧΩΡΙΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ Αφού τον σκότωσες, με το μάτι θολό πήρες το δρόμο για το ακρωτήρι. Χαιρέτησες ό,τι ακόμη απ’ τη ζωή, θολά-θολά, μπορούσες. Ως τότε ανίδεος μα η μουσική…
ΧΩΡΙΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ Αφού τον σκότωσες, με το μάτι θολό πήρες το δρόμο για το ακρωτήρι. Χαιρέτησες ό,τι ακόμη απ’ τη ζωή, θολά-θολά, μπορούσες. Ως τότε ανίδεος μα η μουσική…
*Τον Οκτώβριο του 1930, η Αναΐς Νιν δημοσιεύει στο περιοδικό The Canadian Forum, υπό το ψευδώνυμο Melisendra, το πρώτο της δοκίμιο για το έργο του Ντ. Χ. Λώρενς –έξι μόλις…
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΣΧΕΔΟΝ ΟΝΕΙΡΑ (1934) ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΑ ΒΡΑΔΙΑ Πόσο μ’ αρέσουνε τα βράδια εκείνα, που αισθάνομαι πως η φωνή μου αβέβαιη είναι, σαν του παιδιού και σαν…
1926 19 Σεπτεμβρίου. Χθες ήταν μια μέρα ιερή. Ο Χιου[1] κι εγώ περάσαμε το βράδυ μαζί κουβεντιάζοντας, εγώ ξαπλωμένη πάνω σε μια μαξιλάρα, στο πάτωμα, έχοντας το κεφάλι μου…
« Τ’ είναι αυτά τα σκιώδη φτερά που χρειάζεται να φορέσω, αν πρέπει να φύγω; » Ζωή Καρέλλη, Το τέλμα [1951] Στο μαγαζί με τα ζαχαρώδη προϊόντα,…
Καρλάιλ Το τρένο μπαίνει στο Καρλάιλ. Είναι νύχτα. Τίποτα πια δεν σφύζει από ζωή, σ’ αυτή τη γη που δεν μπορώ να εγκαταλείψω, και που την ταξιδεύω και…
Καθισμένη μόνη στο τέννις κλαμπ (στο Cercle du Bois), με τα μάτια μου να μισοκλείνουν απ’ την κούραση μετά από ένα ματς, παρακολουθούσα τα παιδιά να παίζουν κι είδα ένα…