Γεωργία Πολυκανδριώτη: δυο ποιήματα
ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ Ξεφυλλίζω την εφημερίδα και τα γράμματα μοιάζουν με ραγισμένα σύννεφα που ξεγλιστράνε ο κόσμος μέσα μου φυλλοροεί, καθόμαστε με τη γυναίκα μου στον κήπο φυσάει…
ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ Ξεφυλλίζω την εφημερίδα και τα γράμματα μοιάζουν με ραγισμένα σύννεφα που ξεγλιστράνε ο κόσμος μέσα μου φυλλοροεί, καθόμαστε με τη γυναίκα μου στον κήπο φυσάει…
ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ… Ένα διάφανο πόμολο που γυρίζει στον κήπο η Εύα, μια λέξη που στάζει κατακόκκινο αίμα, η μακριά ηδονή του πρωινού ουρανού, ένα κοριτσάκι που ζωγραφίζει το Όμικρον,…
ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ Με λένε Αμφιτρίτη. Είμαι γυναίκα του βυθού. Στο κέλυφος μου καθρεφτίζονται τα όνειρα ανδρών. Το βράδυ ο Αχιλλέας έχει αναμμένο το κερί στο κομοδίνο του. Δίπλα…
Μια κριτική προσέγγιση Η Μεταμόρφωση του Κάφκα είναι μια ρεαλιστική ιστορία η οποία πλέκεται γύρω από το φανταστικό και συμβολικό εύρημα της μεταμόρφωσης του κεντρικού ήρωα σε κατσαρίδα. Ο…
ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ Μια νιφάδα πέφτει καταμεσής της άνοιξης υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πεθάνεις, να κοιμηθείς βαθιά σαν τον αμίλητο κορμό ενός κυπαρισσιού πίσω απ’ τον…
Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΩ ΣΕ ΣΕΝΑ Ό,τι αγαπώ σε εσένα πιο πολύ είναι τα αιμοφόρα αγγεία σου κι η καρδιά που μέσα τους βουίζουνε τα χρόνια σα μελίσσια, οι αυχενικοί σου…
ΤΟ ΧΡΥΣΟΨΑΡΟ Λείπεις, κολυμπάω σα χρυσόψαρο στην πόλη, η γυάλα μου γεμίζει με βροχή, βραδιάζει, σα νύχτα που περίσσεψε, σκεπάζεις τις υγρές μου λέξεις. ΓΡΑΦΗ Ξεχύνονται απ’…
Το ζεύγος Αρνολφίνι Στο πράσινο νερό που φόρεσα, κολύμπησα άθελα μου, στη μαύρη κάπα σου, ο δρόμος παραιτείται, ενώ οι ιδανικές παλάμες μας ομολογούν, το φως που έχουν…