Δημήτρης Χιλλ, Ποιήματα, Dimitris Hill, Gedichte (μτφρ. Γιώργος Καρτάκης & Dirk Uwe Hansen )

Η ΝΥΧΤΑ ήταν τρομαγμένη τα πεζοδρόμια χαρακωμένα σε κάθε γωνιά παραμόνευε το άγνωστο σε κάθε βήμα μια λέξη αυτή η άγνωστη λέξη . DIE NACHT war erschrocken, die Bürgersteige zerkratzt,…

0 Comments

Bertolt Brecht, Οι δυο γιοι  (μτφρ. Γιώργος Καρτάκης)

Τον Γενάρη του 1945, όταν ο χιτλερικός πόλεμος κόντευε να τελειώσει, μια αγρότισσα στα μέρη της Θουριγγίας, ονειρεύτηκε πως τη φώναξε ο γιος της από το χωράφι και, βγαίνοντας μισοζαλισμένη…

0 Comments

Όλγα Παπακώστα, Ποιήματα  / Olga Papakosta, Gedichte (μτφρ. Γιώργος Καρτάκης & Dirk Uwe Hansen)

Το χώμα ως υλικό Παραδεχθείτε πως τα μάτια Είναι ό, τι γυάλινο διαθέτουμε Βεβαίως η μύτη Αποκαλύπτει – λεν – το χαρακτήρα Κι οι μαλακές γραμμές στα χείλη Την φυσική…

0 Comments

Rainer Maria Rilke, Ο μικρός Χριστός (μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης)

«Απεβίωσε», ήταν σημειωμένο με αδιάφορα, άτσαλα γράμματα, που γυάλιζαν ακόμα νωπά, στο χοντρό πράσινο βιβλίο του νοσοκομείου. Στην ίδια επίσης γραμμή μπορούσε κανείς να διαβάσει: 2ος όροφος, δωμάτιο 12, αριθμός…

0 Comments

Γκύντερ Γκρας , Σουζάνα (μτφρ. Γιώργος Καρτάκης)

Όχι πίσω από θάμνους, πίσω από την εφημερίδα El Sol κάθομαι και δεν διαβάζω. Ωστόσο, από τον αμερικάνικο τύπο, μπορεί να συμπεράνει κανείς, ότι οι φοιτητές σταμάτησαν τις απεργίες,  ο…

0 Comments

Γιάννης Κοντός, Ποιήματα / Jannis Kontos, Gedichte (μτφρ. Γιώργος Καρτάκης & Dirk Uwe Hansen)

Τρίτη μέρα (Στον πατέρα μου) Μια κίτρινη πεταλούδα άνοιξε τα φτερά της και μαζί ανοίξανε τα μάτια μου. Και είδα τότε πραγματικό σκοτάδι. Είδα το νερό να τρέχει παντού και…

0 Comments

Γιόχαν Πέτερ Χέμπελ, Απροσδόκητο αντάμωμα (μτφρ. Γιώργος Καρτάκης)

Στο Φάλουν της Σουηδίας, πριν από περίπου πενήντα χρόνια, ένας νεαρός ανθρακωρύχος φίλησε την όμορφη νεαρή μνηστή του λέγοντας: «Μα την αγία Λουκία, τον έρωτά μας θα ευλογήσει χέρι παπά.…

0 Comments

Γιώργος Καρτάκης: Ingeborg Bachmann, Επίκληση προς τη Μεγάλη Άρκτο

Μεγάλη Άρκτε, κατέβα, δασύτριχη νύχτα, θυσανωτό αγρίμι, με γερασμένα μάτια, αστροκέντητα. Στο ουράνιο ρουμάνι ανοίγουν δρόμο τα ίχνη σου λάμποντας με νύχια αστέρινα. Σε επιφυλακή εμείς για τα κοπάδια, μα…

0 Comments

Γιώργος Καρτάκης: Ο ποιητής και η Μούσα

Στα πίσω χρόνια, που οι αθάνατοι θεοί ανεβοκατέβαιναν σχεδόν καθημερινά από τον Όλυμπο και δεν περνούσε μέρα να μην παίξουν, να γλυκοκοιτάξουν ή να σκανδαλίσουν θνητό, ζούσε στο άστυ των…

0 Comments

Γιώργος Καρτάκης: Ο καφές

Όταν οι άλλοι ετοιμάζονται τα Σάββατα το απογευματάκι να πεθάνουν βαρώντας κόρνες ως χαρμόσυνες αναγγελίες γάμων στις εθνικές, εγώ έχω ξωμείνει από καφέ στο ακατάστατο διαμέρισμα μου. Ρίχνω, λοιπόν, αξύριστος…

0 Comments

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΤΑΚΗΣ: RAINER MARIA RILKE, Πένα και ξίφος – Ένας διάλογος

Στη γωνία μιας κάμαρης ήταν ακουμπισμένο ένα ξίφος. Η ανοιχτόχρωμη, χαλύβδινη επιφάνεια της λεπίδας του, στο άγγιγμα των αχτίνων του ήλιου,  έβγαζε μια λάμψη κοκκινωπή. Περήφανο το ξίφος κοίταξε ολόγυρα.…

0 Comments