Πριν από δυο περίπου χρόνια, γνώρισα την Παρασκευή Ακριτίδου, φιλόλογο και συγγραφέα πολλών βιβλίων, ποίησης κυρίως με ιδιαίτερη επίδοση στο χάικου. Γίναμε φίλες, αν και δεν έχουμε ακόμα βρεθεί από…
Έλειψα ένα μήνα από το σπίτι μου. Ήμουν αλλού αλλά κοντά σε αγαπημένους ανθρώπους της οικογένειας. Συνάντησα παλιούς φίλους και έκανα καινούργιους. Έμεινα σε απρόσωπα RBB και φιλοξενήθηκα στη ζεστασιά…
ION FESTIVAL, Bίλα Κεφαλομάντουκο, Κέρκυρα, Νοέμβρης 2023 Το βλέμμα της Άσπας Μικάλεφ με είχε γοητεύσει για πρώτη φορά πριν από περίπου δέκα χρόνια, στην ατομική της έκθεση στην Corfu…
Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα της Τέχνης είναι η μετουσίωση των τραυμάτων. Προσωπικά, συλλογικά, κοινωνικά και ιστορικά τραύματα μέσα από την δημιουργική διαπραγμάτευση του καλλιτέχνη θεραπεύονται, καθώς διευρύνεται ο ψυχικός…
Δύο φίλες ζωγράφοι σε μια όχι συνηθισμένα «κοινή έκθεση». Δεν ξέρω αν οφείλεται στο «θηλυκού γένους» ή στο «φιλικού είδους» των δημιουργών, που η έκθεση των Μαρίας Κρίγκα και Παναγιώτας…
Η Ζάκρος μας μάγεψε. Ένας τόπος όπου η ιστορία μοιάζει να μην έχει ορισμένη αρχή αλλά να χάνεται στα βάθη των παρελθόντων καιρών. Ένας τόπος που μοιάζει να επιμένει και…
Με άλλους πενήντα στο μέλλον ταξιδεύει μ’ ευθύνη άλλου Αυτοδιασπάται στα πίξελ της οθόνης η μοναξιά του Πληκτρολογώντας το χάος ψηλαφούνε τα δάχτυλά του Φεύγει το «τώρα» σπάει η επίγνωσή…
Αυτό μόνο Ρούχο παλιό το σώμα με στενεύει. Κουρέλι η ψυχή μου και παγώνω. Ζωή σε στάση που όλο λιγοστεύει. Να κλάψω θέλω τώρα‧ αυτό μόνο. Σάπιος ο κόσμος θάνατο αναδίδει.…
Ο άνδρας εκείνος εμφανίστηκε στον τόπο της αρχικής καταγωγής του τη νύχτα, όταν οι άνθρωποι είχαν πια κουραστεί και γιόρταζαν το επικείμενο τέλος του κόσμου γύρω από μεγάλες φωτιές. Στάθηκε…
Κάθε πρωί ακολουθώ ευλαβικά το τυπικό της μέρας Καφέ στο μπρίκι άνοιγμα τα παντζούρια -να διαπιστώσω αν το δελτίο καιρού λέει αλήθεια- τάισμα τα γατιά και ένα έξτρα καλωσόρισμα τον…
στη γειτονιά που πάλλει η ψυχή του κόσμου Αυτό το Πάσχα σταυρώνεσαι Χριστέ μου σ’ ενός παιδιού το σώμα Ρίξε ένα βλέμμα στη γειτονιά που πάλλει η ψυχή του…
Saturnia Pavoniella Την βρήκα φαρδιά πλατιά απλωμένη, με τα φτερά της μουσκεμένα στο ελάχιστο νερό που είχε μείνει στον πυθμένα του κουβά. «Μπα την καημένη» σκέφτηκα. «Σίγουρα είναι…
