Καίτη Παυλή: ένα ποίημα
Σε πτήσεις άλλες Πώς φεύγουν έτσι οι άνθρωποι, πώς χάνονται Σαν τα μοναχικά πουλιά που ενώ ψηλά πετούν Και χαίρεσαι το πέταγμά τους Πορείες κυκλικές μέσα στο φως Κλείνουν…
Σε πτήσεις άλλες Πώς φεύγουν έτσι οι άνθρωποι, πώς χάνονται Σαν τα μοναχικά πουλιά που ενώ ψηλά πετούν Και χαίρεσαι το πέταγμά τους Πορείες κυκλικές μέσα στο φως Κλείνουν…
Φθινόπωρο Ας έρθεις επιτέλους, στάλες δροσιάς να ρίξεις στην καμένη χαίτη μας. Ήσυχο φέρε μας, Φθινόπωρο, το φως Χάδι στη θλίψη της ματαίωσης Και σιγανές τις πρώτες…
Δριμύ το Θέρος Κι ενώ την Άνοιξη ακόμ’ αποζητούμε Εραστές του μελιχρού ονείρου Δριμύ το θέρος θα ενσκήψει Και θα θερίσει πάλι στο σκοτάδι Άγουρα στάχυα ο κεραυνός…
Σε τόπο άγνωστο τώρα πορεύομαι Τοπίο ηφαιστειακής ερήμωσης στεγνό Γυαλιστερές παπαρούνες και άλλα κόκκινα Υποδύονται Άνοιξη -μα Άνοιξη δεν είναι, καθώς Σιδερένιοι βραχίονες ξεφυτρώνουν γύρω μου Βρόγχος στο λαιμό και …
Εδώ και τρεις βδομάδες κατάκλειστο και βουβό το κουρείο. Το προστατευτικό του κιγκλίδωμα κατεβασμένο, το μεταλλικό τραπεζάκι στη γνωστή θέση του απ’έξω και το λευκό κλουβί πάνω στη μαύρη…
Ακούω πάλι τη βοή της πόλης και του πολέμου την αντήχηση Μα εδώ που μπήκα στα στενά δύσκολα την έξοδο θα ’βρω Φιδοσερνάμενος λαβύρινθος με τύλιξε Σκοτάδι με μικρές αναλαμπές…
Θραύσματα Δες! σου είπα κάποτε με στόμφο Δες! Το βλέμμα όμως δεν αρκεί δε φτάνει Το βλέμμα είναι συντριβή Κομμάτια σκόρπια ο κόσμος τώρα Πώς να συνθέσεις πάλι το…
Να έρχεσαι καμιά φορά Στην έρημή μου χώρα Στις άδειες και νεκρές μου μέρες. Μη βλέπεις που φορώ Αυτό το ένδυμα Κουρελιασμένο πια απ’ τα δεινά Των περασμένων μου παθών…
Κάποτε της πρόσφερε τριαντάφυλλα. Τα Rose Kiss, τα Rose Grante Mailandina, τα κατακόκκινα Parfum de Nuit . Της μάθαινε. “ Δες, μύρισε και άγγιξε μετά” της έλεγε, “βελούδο…κλείσε τα μάτια,…
Το ευ που απώλεσες Της γυναικείας μου μορφής τη μυστική ευρύτητα Τις ευδίες της Άνοιξης και της καλοκαιρίας Τους εύχυμους καρπούς Δεν είδες Το ευρυγώνιό σου βλέμμα Να…
ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ Τ' ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ Στην Αθηνά μου Το κόκκινο πλοίο που σ’ όλη τη ζωή περίμενες Ποτέ δεν ήρθε να σε πάρει Τώρα μονάχη σου…
Δε σε διάλεξα εγώ Μα πορεύομαι χρόνια μαζί σου Μυστικό εκκρεμές της ζωής μου Απ’ την πρώτη μεγάλη χαρά Εκ γενετής και την πρώτη γνώση του πόνου Αιωρήσεις άνω και…