Νεκρή φύση   Άνοιξε  το ατελιέ, κλεισμένο μέρες, σκοτεινό, ένα μήνα και… Μύρισε βαθιά. Όχι κλεισούρα. Νέφτι και χρώμα! Η μυρωδιά των χρωμάτων πηχτή στον αέρα. Άνοιξε τα παράθυρα να…

                          ΓΙΑ ΟΜΙ      Κάθε Οκτώβρη, μήνα του πένθους μου, ξαναζώ τα γεγονότα, φέτος όμως ακόμα πιο έντονα.…

Τόσες μέρες πέρασαν κι αυτό το κόκκινο, σαν το χυμένο ζωντανό αίμα, δε φεύγει απ’ τα μάτια μου. Λαμπρή αντανάκλαση του κόκκινου της δύσης πάνω στα τζάμια.  Και το τελευταίο…

Βιολί και Σωτέ  Βιολί και Σωτέ. Έτσι τους αποκαλούσαμε εμείς οι φίλοι , η στενή παρέα, όχι μουσικοί όλοι, τρεις μόνο, οι δυο έξοχοι βιολονίστες μας και ο Ζοζέφ, ο…

 Ένα παλίμψηστο                                                                                                                                         Το πώς και το γιατί  τώρα- μετά από τόσα χρόνια- ξετρύπωσε από μέσα μου κι αναδύθηκε μπροστά μου πάλι σαν ζωντανός ο Χατζημιχαήλ, με τρόπο μαγικό, με…

Τούτες τις μέρες της Άνοιξης που γίναμε αίφνης τρεις κλεισμένοι μέσα στο σπίτι, περπατώ σε τεντωμένο σκοινί καθημερινά. Σιγανοπερπατώ, κινούμαι σιωπηλά, αναστέλλω κάθε επιθυμία για ωραίες απολαύσεις. Πώς να ισορροπήσω…

Στον Ορφέα   Αγαπητέ μου Ορφέα, Δεν έχω τώρα πια άλλο τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σου εκτός απ’ αυτόν, αν τύχει από κάπου να δεις την επιστολή μου ή κάποιος…