Μνήμες παλιές Μανταρινόφλουδες στη σόμπα πάνω σαν καψαλίζονται μυρίζουν μνήμες παλιές ξεθάβουν θορύβους αμίλητους πατούσες γυμνές χωρίς κάλτσες θα κρυώσεις κι άλλα τέτοια μπουκιές πνιχτές στο τραπέζι για να…
ενηλικίωση Κάποτε στράφτανε τ΄ ασημένια κουτάλια ψέλλισε στον υπάλληλο με τριμμένη φωνή δεν τα θέλω αυτός τ΄ απίθωσε σε παλιά πολυθρόνα σκισμένη στο πλάι από στιλέτο χρησιμοποιημένο κι αλλού,…
Ακόμα γράφεις;! Στην αρχή σχεδόν δεν τον πρόσεξα στα μισά όμως με κατέλαβε αθεράπευτη μια μελαγχολία η καρδιά μου φτερούγισε ώσπου δεν άντεξα με στόμα ευωδιαστό πλησίασα…
Την Κυριακή το απόγευμα μια έκθεση της έμεινε να γράψει βαριόταν όμως βγήκε να παίξει στη γειτονιά μα βρώμισε το καλό της φόρεμα λεκέδες κόκκινους το γέμισε τις κόρες των…
Έρχεται κύμα θυμωμένο αφρίζει αλμύρα ανάκατα υλικά μπαίνει τετράγωνο απ΄ την πόρτα του σπιτιού τετράγωνη είναι η πόρτα μούσκεμα κάνει το χαλί πιο κάτω πάει τρίγωνο μπαίνει στο γραφείο τρίγωνη…
Τελευταίως δεν είμαι τόσο ευδιάθετη γι΄ αυτό παίζω παιχνίδια τη σιωπή ντύνω με κείνο το βεραμάν παρεό που κάποτε έλεγες μου πάει και ασάλευτη το σούρουπο στον καθρέφτη του μπάνιου…
Λένε πως κάθε εποχή τη χάρη της έχει μεταβολίζει προσδοκίες κι ύστερα την πόρτα χτυπάει φορτώνοντας μνήμες την επόμενη. Το φθινόπωρο, ας πούμε, βγάζει φεγγάρι καπνισμένο και φεύγοντας αφήνει τα…
Φαντάσου στον ήλιο φρεσκοπλυμένες κουρτίνες άσπρες λινές με δαντέλα στο τελείωμα μυρίζουν λεβάντα θάλασσα και θυμάρι χορεύουν στο φως γελάν στις αστραπές μεθυσμένες από άνεμο πάνε μια μπρος αποκαλύπτουν δάχτυλα…
Βραδινές συγκεντρώσεις παρά θιν αλός και στα βράχια σκαρφαλώνει αυγουστιάτικο φεγγάρι ενώ χείλη ανοιγοκλείνουν χωρίς νόημα για δίαιτες εναλλακτικές φορώντας παρεό κι εσύ άσυλο γίνεσαι θεωριών κοκτέιλ πίνεις τα σκουπίδια…
Αποσύρονται οι θεοί τις μέρες του χειμώνα με τρεχαλητά δεν τα μπορούν τα κύματα ξεθωριασμένους ήλιους μάλλινες κάλτσες δεν μπορούν. Τα καλοκαίρια επιστρέφουν στο εξοχικό τους σε άμμο καυτή πανιά…
Μια μέρα σαν τις άλλες με λίγη συννεφιά απόφαση παίρνει στην κουνελότρυπα να σκύψει μια πόρτα μισανοίγει σώματα συναντά στην άμμο πεταμένα μοιράζει σωσίβια σε άλλη πόρτα πάει σώματα συναντά…
Ο Τάσος όρθιος μπροστά στο παράθυρο, κρατώντας ένα κρυστάλλινο ποτήρι, αγγίζει το πόδι της Φραγκίσκας με το δικό του. Μπλέκει το χέρι του στα μαλλιά της, χώνει το κεφάλι του…
