Μά, τί λέτε, κύριε… Δὲν εἶναι μονόμετρο, ὁ χρόνος εἶναι μέγεθος διανυσματικό! Δὲν ἀκοῦτε τοὺς κοπετοὺς τῆς Ραχήλ, τοὺς τριγμοὺς τῶν ὀδόντων, μά, δὲν βλέπετε τὰ παλουκωμένα κεφάλια ‒ σώπα,…
Ἄκανθα Ἀσπαλάθων Ἕνα μικρὸ ἀγκάθι, τόσο δὰ ἀπὸ ἀσπάλαθο νὰ βομβάρδιζε τὸ λεῖο μάγουλο τοῦ Βλαδίμηρου ―τόσο δά, δὲν εἴμαστε ἐμεῖς γιὰ καταστροφὲς― ἴσα ποὺ νά ’σταζε λίγο αἷμα γρατσουνιὰ…
Μνήμη Ἀνδριάνας πρεσβυτέρας (1904-1989) Ἀναστασίας (1906-1999) Στέψις Μὲ δυὸ-τρεῖς πασχαλιὲς ἡ ἀγγονὴ τὴ στεφάνωσε. Χαλαρὸ τὸ μαντήλι ποὺ στραγγάει τὶς πλεξοῦδες. Μελιχρὸ ἀχνορόδισε τὸ σκυφτὸ πρόσωπο. …
«[…] Ἐφαίνετο ὅτι ἦτο χάλασμα, ἐρείπιον οἰκίας οὐ πρὸ πολλοῦ κατεδαφισθείσης. Ὁ ξένος, ἀφοῦ ἐκοίταξε τριγύρω, νὰ ἴδῃ μήπως τὸν παρετήρει τις, εἰσῆλθε δειλὸς εἰς τὸ χάλασμα ἐκεῖνο, ὅπου…
Ἀγαπημένη μου Γιώτα, σοῦ γράφω αὐτὸ τὸ γράμμα δίχως χαρτιὰ καὶ δίχως σημειώσεις, ὡς ἀναγνώστης ἀνεπαρκής, ἐνίοτε εὐαίσθητος. Μὲ μεγάλη χαρὰ πῆρα στὰ χέρια μου τὴν καινούργια σου ποιητική…
« ... Ἐκεῖ ὁ ρυθμὸς επέραστος καταβαίνων ... » Μνήμη Ἀνδρέα Κάλβου Ἀφίλητος ἀκόμα ὁ στίχος πῶς γυρεύει φλάμπουρο λαμπρός... «Ἑλλάς, ἡρώων μητέρα, φίλη, γλυκεῖα πατρίδα μου» γιὰ τοῦ…
ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ τοῦ Γιάννη Κιαγιᾶ Τὸ βιολὶ στὴν Ἀμμόχωστο τόσα χρόνια τί παίζει καὶ λυγάει τὸ τραγούδι του τ’ ἀδειανὸ τὸ τραπέζι. Καὶ μετράει…
