Κωνσταντίνα Σώζου-Κύρκου: ένα ποίημα
Χαρτογράφηση Στέκεις μονάχος Χαρτογραφείς το πέλαγος Η σκιά σου πέφτει σ’ ένα πεύκο. Χαστούκια από ανεμοθύελλες Γέρνουν το πεύκο καταγής Τόξο που τεντώνεται, έτοιμο να Εκσφενδονίσει τα βέλη του…
Χαρτογράφηση Στέκεις μονάχος Χαρτογραφείς το πέλαγος Η σκιά σου πέφτει σ’ ένα πεύκο. Χαστούκια από ανεμοθύελλες Γέρνουν το πεύκο καταγής Τόξο που τεντώνεται, έτοιμο να Εκσφενδονίσει τα βέλη του…
Χαμόγελα Πλατιά Νομίζω ότι τα μάτια μου Τα ζωγράφισες κάπως μεγάλα – Αν και μισόκλειστα – Αλλά δεν έχω στόμα ακόμα Να στο πω. Για να χωράνε μέσα…
Οι μουντζούρες στη σελίδα μπροστά μου Φιμωμένες, ανάρμοστες λέξεις, Παρατημένα, άπλυτα ρούχα, Θα φορεθούν λέω Σ’ άλλες περιστάσεις, Λιγότερο υπάκουες, Λιγότερο παραιτημένες. Σκουντουφλάω πάνω Στα γνώριμα χάσματα, Στο κουτσό της…
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΟΥΠΑ Δεν κλαίω γιατί πέθανες, Ούτε για τον τρόπο που πέθανες, Ή για το πόσο σύντομα γίναν όλα, Σαν εφιάλτης μεσημεριανού ύπνου, Ένα παράθυρο που ανοίγει, Μια κουρτίνα…
ΜΗΝ ΞΕΓΕΛΙΕΣΑΙ Μην ξεγελιέσαι, Τα χιόνια στόλισαν τις βουνοκορφές Μόνο και μόνο για να δεις πόσο απάτητες είναι. Στη ματιά σου μόνο επιτρέπεται να τις ακουμπάει Για να παγώνει…
Οι Ραφές Σε είδα στο κέντρο, Σεπτέμβρη μήνα, Πήγαινα στη Ζήνωνος για το λεωφορείο. Η φωνή σου σκούπιζε στάλες βενζίνης, Πίσσας και σκόνης απ’ το μέτωπό μου. «Το κεφάλι…
ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥ Μην μου ξαναπείς να έρθω στα όνειρά σου Ξέρω απ’ την αρχή πώς τελειώνουν. Τρως αμίλητος στο τραπέζι απέναντί μου Και πάντα κοιτάς τη σκιά μου στον…
Ο ΧΡΟΝΟΣ Ο χρόνος σκόνη στα μπαλκόνια και στα κάγκελα, Πάνω τους γράφουν τα ιερογλυφικά τους Τα περιστέρια. Ο χρόνος πάχνη, χιόνι στις σκεπές, Μάταια τα χελιδόνια προσπαθούν Να φτιάξουν…
ΝΤΟΜΙΝΟ Δεν το ‘ξερα ότι μερικά θηλαστικά Απορρίπτουν τα μικρά τους Όταν τα φροντίσει ανθρώπινο χέρι Άλλο απ’ το δικό τους το ηγεμονικό Το μισάνθρωπο. Θα ‘χα φύγει. Κάτι…
ΠΩΣ ΝΑ ΣΕ ΠΕΙΣΩ; Στο δρόμο μας για το χωριό, στην Εθνική, Σου δείχνω ένα γυάλινο, ψηλό κτίριο, Πώς τα τζάμια σχηματίζουνε περίτεχνα Σχέδια και γωνίες, πώς λαμποκοπάνε. Μου λες…
ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Είμαστε στη θάλασσα Βαθιά, κάτω απ’ το νερό Οι δυο μας. Συνήθως το φοβάμαι το νερό, Αλλά όχι τώρα. Αναπνέουμε κανονικά, χωρίς μάσκες, Ή έτσι μου φαίνεται τουλάχιστον.…