Κριτική εφ’ όλης τής ύλης Τα Επιδαύρια ως θεσμός ξεκίνησαν το 1954 ως αναβίωση του αρχαίου δράματος. Σήμερα, μεσούσης της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης και προιούσης της ρομποτικής ο…
Θα προτείνω αυτή τη δουλειά για βραβείο, για τον απλούστατο λόγο πως επιτέλους είδαμε χοροθεατρική αφήγηση με αρχή-μέση-τέλος, ξεκάθαρη δραματουργική στόχευση, καθαρότητα οράματος και διαύγεια στην εκτέλεσή του. Απόλυτος συντονισμός,…
Μήπως θα έπρεπε να περιορίσουμε το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου μόνον στην …Πειραιώς 260, όπου θα παρακολουθούμε όλο το χρόνο διεθνείς χοροθεατρικές εκδηλώσεις για παντός είδους κοινό (και …κοινά). Και…
Ο Ευριπίδης καινοτομώντας έγραψε αντί για σατυρικό δράμα [με ύψλιον] μία τραγικωμωδία που διέφερε από τις άλλες «τραγωδίες με αίσιον τέλος» (Ελένη, Ίων) ως προς το έντονο γελοιογραφικό στοιχείο. Ακόμα…
Από παιδί μου άρεσαν τα δαχτυλίδια. Της μαμάς πρώτα. Όχι η βέρα, όχι. Της στένευε το δάχτυλο και το έκανε σαν λουκάνικο. Το άλλο, με το ρουμπίνι (μια κοτρόνα…
Η στρέβλωση του ανθρωπίνου σώματος αποκτά σχεδόν φιλοσοφικάς προεκτάσεις. Η υπέρβαση των ορίων δείχνει την νεοπλατωνική ασφυξία αυτού που λέμε «ψυχή» ή «Υλοενέργεια» στα περιορισμένα κυβικά εκατοστά που καταλαμβάνουμε κάθε…
Στο κατιόν ρεύμα τής Kundalini επικεντρώθηκε η απομυθοποιητικά αλλά όχι και «βέβηλα» απομυθοποίηση του θρησκευτικού συναισθήματος. Χωρίς ίχνος ανάτασης, ο άνθρωπος ως εξωγήινο υβρίδιο δεν θρώσκει άνω αλλά κάτω, καταγής.…
Τι άλλο καλύτερο δραματικό κείμενο θα μπορούσε να αξιοποιήσει από την επαναστατημένη μετ-έφηβη Αντιγόνη τού Σοφοκλή; Από την «Αντιγόνη» του Βογιατζή είχα να δω τόσο ολοκληρωμένη πρόταση για…
Νίκη Τριανταφυλλίδη – Ρούλα Πατεράκη: δύο μύθοι συναντιούνται διακειμενικώς και δραματουργικώς στο «Θέατρο Φούρνος». Το θέατρο τού μέλλοντος θα είναι αδιανόητο χωρίς το απαραίτητο / τα απαραίτητα video art…
Πραγματικά χαίρομαι να βλέπω και να ξανακούω τα κλασικά κείμενα, γιατί κάθε φορά ανακαλύπτεις κάτι άλλο, κρυμμένο κι αποκαλυμμένο σαν κάτω από τα επτά πέπλα τής Ίσιδος/Σαλώμης. Όταν ήμασταν παιδιά…
Η απόλυτη ελευθερία τού σώματος μακριά από την δυναστεία του εκφερόμενου λόγου. Σκέφτομαι συχνά πως οι αρχαίοι μίμοι και παντόμιμοι, όπως επιβίωσαν τους σκοτεινούς χρόνους του Μεσαίωνα ως…
Κι εκεί που λές πως όλα έχουν τελειώσει, γυρίζει το χωροχρονικό σεντόνι τής διαρκούς Ιστορίας και μας εκπλήσσει με τις επαναλαμβανόμενες αποστροφές της. Ποιος να το πίστευε πως ένας εφιάλτης…
