Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Σάρα Κέιν- Γκέοργκ Τρακλ – ένα άχρονο ταξίδι στη θάλασσα του ζόφου

  Τα βιβλία που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι αυτά που σπάνε τη μέσα μας παγωμένη θάλασσα                                                                                            Κάφκα     Ο Κόσμος είναι άχρονος. Ζούμε ίσως μια αέναη επιστροφή. Μόνο που…

0 Comments

Κώστας  Ξ.  Γιαννόπουλος: Ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε,  ο Μάλτε, ο σκύλος μου κι εγώ

                                        Γιατί ό,τι αφήνω                                                          μέσα στον κόσμο.                                                           πέφτει,                                                           σάμπως επάνω σε κύμα                                                            να το είχα στήσει                                                                     Ρ. Μ. Ρίλκε   Στην αρχή ήταν αυτό το…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Μαργκερίτ Ντυράς, ή η οδύνη του έρωτα  

                                        Γράφω, σημαίνει παραδίδομαι στη                                                                  μαγεία της απουσίας του χρόνου                                                                                              Μορίς Μπλανσό                                                                  ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ   Η Ντυράς έρχεται απ’ αλλού. Ένα αλλού που θα έκανε…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Τσβετάγιεβα – Πάστερνακ δύο «μηχανικοί των ανθρώπινων ψυχών»* αλληλογραφούν

                                                Επιταγές και δέματα                                                            τα κανονίζεις όπως-όπως.                                          Τριάντα τα εκατό πενήντα τα εκατό                                        μα ποιος θα πάρει τη μισή μου ξενητειά                                                                               Άρης Αλεξάνδρου          …

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Ότο Ντιξ – Έριχ Μαρία Ρεμάρκ. Μια συνάντηση στη φωτιά του πολέμου

«Βρισκόμαστε εννιά χιλιόμετρα πίσω από το μέτωπο. Ήρθαν και μας αντικαταστήσανε χτες. Για την ώρα η κοιλιά μας είναι γεμάτη άσπρα φασόλια και χοιρινό κι είμαστε χορτάτοι κι ευχαριστημένοι. Ακόμα…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, ο μέγας σατιρικός

Ίσως ακριβώς επειδή έζησε σε μια ταραχώδη και ταχύτατα μεταβαλλόμενη εποχή, διάστικτη από πολέμους κι επαναστάσεις, έφτιαξε ένα δικό του κόσμο πλήρη φαντασίας σε ακραίο, γκροτέσκο επίπεδο. Σ’ αυτό το…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Ρέημοντ Κάρβερ, πρώτα πότης, ύστερα νηφάλιος

  Αυτό που μένει, είναι αυτό με το οποίο ξεκινάς.  Τσαρλς Ράιτ    Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα καλύτερο που θα μπορούσαν να πουν για μένα, από το ότι υπήρξα…

0 Comments

Κώστας Γιαννόπουλος: Τα 100α γενέθλια της Έρημης Χώρας του Έλιοτ

Ίσως η ποίηση δεν ήταν ποτέ τίποτα  εκτός από ένα αδιέξοδο, δε βρίσκει την αλήθεια της παρά μονάχα στην ομολογία της ήττας   Υβ Μπονφουά       ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ  …

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Γιάννης Ρίτσος, επικολυρικός και ελεγειακός

                                                          Το ποίημα είναι                                               τ’ αρνητικό της σιωπής                                                                            Γ. Ρ.     Αν κρίνουμε από τον αριθμό των Νόμπελ Λογοτεχνίας [που θεωρείται,  δικαίως ή αδίκως, η ύψιστη τιμητική…

0 Comments

Κώστας Γιαννόπουλος: Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΕΡΑΤΗΣ εξομολογητικός

Λυπούμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι μέσα από τα δάχτυλά μου χωρίς να πιω ούτε μια στάλα. Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα.   Γιώργος Σεφέρης, Μυθιστόρημα ΙΗ’    …

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Γουίσταν Χιου Ώντεν [1907-1973], Παραδοσιακός και νεωτεριστής

 «Σ’ ένα φτηνό μπαρ καθισμένος/ Στους Πενήντα Δύο Δρόμους/ Αβέβαιος και φοβισμένος/ Καθώς οι έξυπνες ελπίδες σβήνουν/ Μιας ευτελούς κι ανέντιμης/ Δεκαετίας».   «Αν τ’ άστρα, δίχως ανταπόκριση από μας,…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Νικολάι Γκόγκολ, ο αυτοβασανιζόμενος συγγραφέας

                  «Όλοι βγήκαμε από το Παλτό του Γκόγκολ» Ντοστογιέφσκι     ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ  Ο Νικολάι Γκόγκολ [1809-1852] γεννήθηκε σε μια ειδυλλιακή Ουκρανία που αγαπούσε τα παιχνιδιάρικα τραγούδια, τους χορούς, τα…

0 Comments