ΚΩΣΤΙΑ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ: Επόμενη μέρα

Μουρούζη και Ηροδότου γωνία.  Στα ξεφτίσματα της δεκαετίας του ’60. Μετακόμιση σε εξέλιξη. Φορτηγάκι ανοιχτό φορτώνεται τις πραμάτειες ενός σπιτιού που το εγκαταλείπουν οι ένοικοι του.  Στο φως αδιάκριτων ματιών…

0 Comments

Κώστια Κοντολέων: ένα αφήγημα

Κούκλες   Στο ευεργετικό λυκόφως, παρακολουθούσε αφηρημένα από το παράθυρο του ξενοδοχείου της τους αδιάκοπους σχεδιασμούς που σχημάτιζαν οι πάπιες στα νερά των πηγών της Αγίας Βαρβάρας στη Δράμα.  Κι…

0 Comments

Κώστια Κοντολέων: ένα διήγημα

ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΙ ΟΙ ΦΟΝΙΣΣΕΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ…     Ζεστό απομεσήμερο καλοκαιριού.  Κάγκελα παντού, στα παράθυρα… στο πρόσωπο… οι σκιές τους αποτυπώνονται στο δέρμα, ιδιότυπες σφραγίδες ταυτότητας, της ζωής που έμεινε απέξω…

0 Comments

Κώστια Κοντολέων: ένα διήγημα

Η Ίμα  στις αυλές της ανέχειας   Ανάμεσα στην πλατεία Βάθη και στο σταθμό Λαρίσης βρίσκεται η γειτονιά που μεγάλωσε. Σήμερα την διεκδικούν πολυκατοικίες, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων μετανάστες και πολυφυλετικές…

0 Comments

Κώστια Κοντολέων: ένα διήγημα  

Φοβάται   Οι σκουριασμένοι μεντεσέδες της σιδερένιας καγκελόπορτας έτριξαν καθώς την άνοιγε διστακτικά. Νύχτωνε.  Παράξενες σκιές τρεμόπαιζαν στο διάδρομο δίπλα στο υπόγειο.  Στάθηκε στο κατώφλι και φώναξε «Μαμά, θέλω να…

1 Comment

Κώστια Κοντολέων: Τέσυ Μπάϊλα, «Τις νύχτες έπαιζε με τις σκιές», Μυθιστόρημα. Εκδόσεις Ψυχογιός  

 Τις νύχτες κάποια σπίτια παίζουν κρυφτό με τις σκιές αυτών που κάποτε έζησαν από την μέσα μεριά των πέτρινων τοίχων τους. Σκιές ανάερες πια όλοι αυτοί, που επανέρχονται ξανά και…

0 Comments

Κώστια Κοντολέων: Ένα λευκό τούλινο φουστάνι πόσο όμορφα καίγεται

   Περπατούσε στη Μεξικάνικη ζούγκλα, ανάμεσα στα πανάρχαια μνημεία των Μάγια, άγγιζε τις καυτές πέτρες και ένιωθε την βαριά ανάσα της ιστορίας στις άκρες των δαχτύλων του, ανέβαινε στις πυραμίδες…

0 Comments

Κώστια Κοντολέων: Μάκης Τσίτας, Μάρτυς μου ο Θεός, Εκδόσεις Μεταίχμιο  

                      Μάρτυς γαρ μού έστιν ο Θεός, ως επιποθώ πάντας                      υμάς εν σπλάγχνοις Ιησού Χριστού.                                     ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, Προς Φιλιππησίους 1,8 Έτσι αρχίζει το πολύ ενδιαφέρον και ασυνήθιστο μυθιστόρημα…

0 Comments

Κώστια Κοντολέων:  Να ζεις και να πεθαίνεις στην Ville d’ Avray

Ήταν σε μια σκοτεινή αίθουσα που αιχμαλωτίστηκαν στην σαγήνη της ταινίας.  Σύμβολο και σταθμός στην ζωή τους –θα γινότανε.  Κι ήταν τότε κι εκεί, σ’ αυτήν την σκοτεινή αίθουσα, που…

0 Comments