Κωστής Ζ. Καπελώνης: Περί του τίποτα… τίποτα
Το τίποτα που πηγαινοέρχεται και στολίζει το τίποτα, με ένα τίποτα να χαϊδεύει τα τίποτα, που τίποτα δεν καταλαβαίνουν περί τα τίποτα που κυκλοφορούν ελεύθερα και μάλιστα φωτίζονται με προβολείς…
Το τίποτα που πηγαινοέρχεται και στολίζει το τίποτα, με ένα τίποτα να χαϊδεύει τα τίποτα, που τίποτα δεν καταλαβαίνουν περί τα τίποτα που κυκλοφορούν ελεύθερα και μάλιστα φωτίζονται με προβολείς…
Η θεατρική σκηνή, ως αυτοτελές σύμπαν και η θεώρησή του. Το κατώφλι εισόδου στη σκηνή, ως το μεγάλο βήμα από το ιδιωτικό στο δημόσιο. Το άλμα από το προσωπικό του…
Έργα του νου μας είμαστε, αλλά μπορεί και όχι. Πάνω σε ένα κληρονομικό υπόστρωμα, χτίζουμε με το νου μας, αυτό που γίναμε ως τώρα. Επί ενός δεδομένου οικοπέδου οικοδομούμε. Η…
Η Οπερέττα του Κουν, στο Υπόγειο 1972). Η Μαχαμπαράτα του Πήτερ Μπρουκ, στην Πετρούπολη (1985). Μια παράσταση αυτοσχεδιασμού χωρίς λόγια σε μια τέντα τσίρκου από έναν γαλλικό θίασο σε ένα…
Χρειάστηκαν είκοσι χρόνια “αποδόμησης”, ασκήσεων επικοινωνίας, ημιδιαβασμένων σκηνοθετών, ακατάλληλων ηθοποιών, παρελάσεων αστέρων με ψείρες για να αποκτήσουν φωνή και εισαγωγές δήθεν πειραματισμών για να μας πουν στο τέλος, εν έτει…
«Η θεατρική ατζέντα του φετινού καλοκαιριού περιλαμβάνει ενδιαφέρουσες σκηνοθετικές προσεγγίσεις, ελληνικά έργα, κωμωδίες, εκπλήξεις και αγαπημένες παραστάσεις των τελευταίων ετών σε περιοδεία και λίγο μπαλέτο.», λέει πληροφοριακό site για το…
Κραυγή αγωνίας Η χαρά και ο πόνος μπορεί να έχουν την ίδια έκφραση. Μπορεί η ζωή και το θέατρο να μοιάζουν; Μπορεί, αλλά δε μας ενδιαφέρει ή μάλλον κάποιους…
Αφίσταμαι εξ αποστάσεως, αποστασιοπούμενος, εξασφαλίζοντας αποστάσεις ασφαλείας από τα μη ασφαλή, με τη διακινδύνευση, να απασφαλίσει ο εγκέφαλος και να γεννήσει σκέψεις, που θα δημιουργήσουν ανασφάλεια στο περιβάλλον, σε μια…
Ο θεός Ήλιος είδε τα ρούχα και αρνήθηκε να εμφανιστεί. Αλλά το τι Θέατρο παρακολουθήσαμε, δε λέγεται. Η κενότητα που υπάρχει γύρω μας (και δε λέω το κενό μεταξύ των…
Οι “Όρνιθες" του Αριστοφάνη, στη θρυλική σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν, ανέβηκαν για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών στο Ηρώδειο, τον Αύγουστο του 1959. Σκηνογραφία και κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη, μουσική Μάνου…
Όταν σε μια στιγμή μιας παράστασης, απέναντι από τη σκηνή υπάρχει ένα κοινό, όπως αυτό που αποτυπώνεται στις φωτογραφίες. Υπάρχουν ακόμη κι άλλες πολλές περιπτώσεις... όπως... Όταν ο θεατής…
Πρώτο ταξίδι του Θεάτρου Τέχνης, χωρίς τον Κουν στο εξωτερικό, γίνεται 9 χρόνια μετά το ’79, δηλαδή το ’88, στην Πόλη. Ο Κουν έφυγε το ’87 σε ηλικία 79 ετών…