Λένα Χ. Δημητριάδου: Εγώ κι η γάτα μου
Ένα κορίτσι τρέχει. Αφήνει πίσω της ξανθά μαλλιά να ανεμίζουν και μια λουλουδένια φούστα να φουσκώνει σαν αερόστατο. Τα τελευταία της βήματα πνίγονται στον ήχο των τζιτζικιών. Τα κουζινικά χτυπιούνται…
Ένα κορίτσι τρέχει. Αφήνει πίσω της ξανθά μαλλιά να ανεμίζουν και μια λουλουδένια φούστα να φουσκώνει σαν αερόστατο. Τα τελευταία της βήματα πνίγονται στον ήχο των τζιτζικιών. Τα κουζινικά χτυπιούνται…
Η Γυάλα Ο πατέρας μου ήταν πολύ περήφανος για τα λέπια μου. Κοιτάτε πως ιριδίζουν στο φως, έλεγε στους φίλους του, και με καμάρωνε καθώς κολυμπούσα στη μεγάλη μου…
Είχα ξεμείνει στην πόλη το καλοκαίρι μιας χρονιάς που δεν θυμάμαι. Η πρόσκληση της Αλεόης να με φιλοξενήσει στο χωριό της ήρθε σωτήρια. Το χωριό ήταν σκαρφαλωμένο σε…
Μέσα στο εργαστήριο ξυπόλητες πάνω στα ξύλινα πατώματα κι ανασκουμπωμένες πέντε υφάντρες δουλεύουν ασταμάτητα. Στο πάτωμα ανάμεσα σε κλωστές και κουβάρια το αρκουδάκι της Βερονίκης. Η Βερονίκη είναι…