Μαρία Τσάτσου: Διαβαίνοντας
Όταν περνάει κανείς μπροστά από την Βιβλιοθήκη, το Πανεπιστήμιο και την Ακαδημία, τα οποία θα έπρεπε να είναι τα δεσπόζοντα κτίρια της Αθήνας, αλλά δεν είναι, εκτός από μια…
Όταν περνάει κανείς μπροστά από την Βιβλιοθήκη, το Πανεπιστήμιο και την Ακαδημία, τα οποία θα έπρεπε να είναι τα δεσπόζοντα κτίρια της Αθήνας, αλλά δεν είναι, εκτός από μια…
Ο μαρκήσιος ανεβαίνοντας δυο-δυο τα σκαλοπάτια μιας μικρής απόμερης σκάλας, πήγε ο ίδιος να εγκαταστήσει τον ήρωά μας σε μια συμπαθητική σοφίτα που έβλεπε στον απέραντο κήπο του μεγάρου.…
Ήθελε τώρα μανιασμένα να δει το παιδί του, το γιο του, αυτόν που είχε πνίγει είκοσι και, χρόνια πριν, στ' ανοιχτά της Μαδαγασκάρης, ήτανε πάνω στο μπρίκι με τα γαϊδούρια…
ήξερε ότι υπήρχανε σύρματα αλλά δεν είχε φανταστεί την ποσότητα ούτε την ακαταστασία γιατί τώρα βγαίνανε ακανόνιστα από παντού από παράθυρα κι από πόρτες φυτρώνανε κάτω από τα δέντρα πηγαίνανε…
Όταν περνάει κανείς από την στοά του Ορφέα δίπλα στο παλιό Αρσάκειο και είναι παλιός Αθηναίος ή παλιά Αθηναία, νιώθει την πληγή να ανοίγει ακόμη πιο πολύ κοροϊδευτικά τα χείλη…
(Ο μηχανικός του ορυχείου, Νεγκρέλ, διατάζει τους τέσσερις άνδρες να σταματήσουν το σκάψιμο για να σανιδώσουν πρώτα το όρυγμα, και τους επιβάλλει ένα πρόστιμο 3 φράγκων. Οργισμένοι εκείνοι για την…
Όταν περνάει κανείς μπροστά από την Βιβλιοθήκη, το Πανεπιστήμιο και την Ακαδημία, τα οποία θα έπρεπε να είναι τα δεσπόζοντα κτίρια της Αθήνας, αλλά δεν είναι, εκτός από μια…
Τα ελαττώματά μας, μας κάνουν γελοίους και δυστυχείς Ο Μενάλκας1 κατεβαίνει τη σκάλα του σπιτιού του, ανοίγει την πόρτα του για να βγει και την ξανακλείνει. Συνειδητοποιεί ότι φοράει…
Όταν περνάει κανείς μπροστά από το κτίριο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, πετάει στο παρελθόν, σαν να μετέχει σε κάποιο φιλμ science-fiction. Το κτίριο ακόμη ωραίο και επιβλητικό, κάτω από…
Εισαγωγικό σημείωμα Στο κείμενο αυτό μιλάει ο πατέρας Βίκτωρ Ουγκώ. Ένας πατέρας εξαιρετικά άτυχος. Μετά τον πρώτο του γιό Λεοπόλδο που πεθαίνει βρέφος, λιγότερο από ενός έτους, πνίγεται στον…
Όταν περνάει κανείς μπροστά από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, πρώην Εργοστάσιο Ζυθοποιίας Φιξ, του έρχονται στο μυαλό διάφορα ερωτήματα. Φαίνεται ότι από την στιγμή που ανακοινώθηκε το γκρέμισμα…
------------- Αυτό που αγαπούσε πριν απ’ όλα στο μητρικό οικοδόμημα, αυτό που ξυπνούσε την ψυχή του και την έκανε ν’ ανοίγει τις φτωχές φτερούγες της που τις κρατούσε τόσο αξιοθρήνητα…