Νίκος Προσκεφαλάς: ένα ποίημα
Ουκ εν πολέμω θνήξεις Ύπνος με διακοπές και όνειρο αλλόκοτο. Μόνος, ντυμένος στα μαύρα, σε δάσος με δέντρα πυκνά. Χέρια απλωμένα σε σχήμα σταυρού ή ικεσίας. Κάτι μου…
Ουκ εν πολέμω θνήξεις Ύπνος με διακοπές και όνειρο αλλόκοτο. Μόνος, ντυμένος στα μαύρα, σε δάσος με δέντρα πυκνά. Χέρια απλωμένα σε σχήμα σταυρού ή ικεσίας. Κάτι μου…
Η μεγάλη σιωπή Ως τιμημένη άσκηση Μια λέξη όμως κάποτε αρκεί για να φτάσει το μαχαίρι στη στέρφα γη ή να γυαλίσει ένα τζάμι θαμπό στα πηγάδια της άμμου Μια…
Η σιωπή ως κραυγή. Του τραύματος ο διαρκής αντίλαλος. Aφετηρία και τέρμα μας η παιδική ηλικία. Κατοικεί μέσα μας, όχι μόνο ως ομιχλώδης ανάμνηση ή ως νοσταλγία της μνήμης,…
Είναι φορές που παρατηρώντας το γωνιακό τζάμι του σαλονιού γίνομαι μάρτυρας πολλών αναπάντεχων κι ακαριαίων θανάτων. Σπουργίτια που πετούν με δύναμη, πέφτουν πάνω του με τόση ορμή, που από την…
Ας τον δολοφονήσουμε λοιπόν τον ήλιο προτού ανέβει στο στερέωμα κι όλους σαν άχρηστα άχυρα μας κάψει Είναι η δολοφονία του η μόνη λύση να σωθούμε. Μια τσεκουριά αρκεί για…
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ Κάθε φορά που μισανοίγει απ’ τον αέρα η πόρτα άλλη η εικόνα πίσω της Τη μια φορά ένα τασάκι με αποτσίγαρα την άλλη μια άδεια…
Τους είδα με την άκρη του ματιού, ανεβαίνοντας με τη μηχανή στην καθημερινή διαδρομή για το βουνό και το βλέμμα μου παγιδεύτηκε ακαριαία. Στην πραγματικότητα ήταν ο ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα…
Την κοιτάζω προσεκτικά, καθώς τακτοποιεί με ζήλο μοναδικό και με σπάνια προσήλωση τα πράγματά της. Την πετσέτα, δίπλα στην τσάντα. Την ξαπλώστρα στο κατάλληλο ύψος, την τσάντα όρθια να μην…
Ξεκινήσαμε όπως συμβούλεψε ο μηχανικός απ’ το υπόγειο για τη στατικότητα πάνω απ’ όλα και για αποθηκευτικό χώρο Πάνω του οικοδομήσαμε με ζήλο τον όροφο της ψυχής μας Έμεινε το…
Η προδοσία ως διαχρονική ιστορική συνθήκη Ας ειπωθεί εξαρχής για την άρση οποιασδήποτε παρεξήγησης, ή καχύποπτης προκατάληψης. Δεν είναι το βιβλίο τούτο μια ακόμα ιστορία του εμφυλίου, ούτε πολύ…
ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ Kαι μένεις μόνος μ' όλο σου τον πλούτο ποδοπατημένο, μόνος μπρος στο μαγνητικό ανοιγμένο στόμιο του αδειανού πια χρηματοκιβώτιου, μόνος μπρος στην ακάλυπτη τρύπα του…