Νίκος Παπαδογιαννάκης: Φιλοκτήτης
Φιλοκτήτης «Ἀλλ’ οἱ μὲν ἐκβαλόντες ἀνοσίως ἐμὲ γελῶσι σῖγ’ ἔχοντες». (Σοφοκλέους, Φιλοκτήτης) Τούτη τὴ μποτίλια δὲν θὰ τὴ ρίξω στὸ πέλαγο. Θὰ…
0 Comments
8 Μαρτίου 2025
Νίκος Παπαδογιαννάκης: Νόστος άνοστος
Nόστος ἄνοστος Τελικὰ ἡ μέρα τοῦ νόστου ἦταν χωρὶς διάνθους ἐρυθροὺς καὶ ζουμεροὺς διόσπυρους καὶ στεφάνια μύρτου κσι νάρδον και ἔλαιον ἴρινον -ποῦ οἱ μέρες ἐκεῖνες στὸ πέλαγος καὶ τὰ…
15 Φεβρουαρίου 2025
Νίκος Παπαδογιαννάκης: ένα ποίημα
Frustration Πίστευε πὼς οἱ λέξεις κάνουν τὸν κόσμο νὰ ὑπάρχει κι ὅλο ξενυχτοῦσε πασχίζοντας μὲ τὸ καλέμι νὰ τὶς στοιχειώσει στὴν πέτρα. Τὸ πρωὶ, ὅμως, ἔκανε τὴν σκληρὴ διαπίστωση…
21 Σεπτεμβρίου 2024
Νίκος Παπαδογιαννάκης: δυο ποιήματα
Πρίαμος Βουλιάζει τὸ Ἴλιον μέσ’ στὴ νύχτα, στὸ Σκαμάνδριον πεδίον, καὶ ξάγρυπνος ἐγὼ γυρνῶ στὸ στρῶμα. Ψηλὰ, στὰ κυπαρίσσια, σκούζουν οἱ γλαῦκες, δὲν λένε νὰ σωπάσουν -κάνουν πώς τὰ ξέρουν…
7 Σεπτεμβρίου 2024
Νίκος Παπαδογιαννάκης: ένα ποίημα
Άτιτλο Τί νὰ σοῦ πῶ; Τὰ πάντα ὁρίζονται ἀπὸ τὸ ἀόριστον. Ξέρεις, τὰ κύματα ἔχουν καμπύλες ἀγεωμέτρητες· τὰ δικά τους φράκταλ· ὅλα πορεύονται κατὰ τοῦ Ποσειδώνα τὰ κέφια (ἔχουν…
17 Αυγούστου 2024
Νίκος Παπαδογιαννάκης: δυο ποιήματα
[Ἄτιτλον] «καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος» (ψαλμ. νγ΄) Τὰ κυπαρίσσια ποὺ τὰ κατεβάσανε ἀπὸ τὰ ὕψη τους γιὰ δοκάρια στὸ παλιὸ σπίτι ἀκόμη νιώθουν τὸ τσεκούρι ἀτσάλι στὴν ἐπιδερμίδα…
27 Ιουλίου 2024
Νίκος Παπαδογιαννάκης: Ομηρικόν
Τὰ καλοκαίρια ταξίδευε μὲ ξεροὺς ἀσφόδελους, φτιάχνοντας καράβια ἀπὸ τὰ χειμέρια παραμύθια τοῦ πατέρα του, δίπλα στοὺς στεναγμοὺς ἀπὸ τὰ κούτσουρα μὲ τοὺς κύκλους τῶν περιπλωμένων ἐνιαυτῶν ποὺ χάνονταν στὶς…
18 Μαΐου 2024