Νίκος Παπάνας: Ένα ποίημα
ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟ Καθώς βγαίνεις απ’ το κομμωτήριο, καθρεφτίζεσαι μεθοδικά σ’ όλα τα λαίμαργα βλέμματα. Ε ναι, βέβαια, η ομορφιά οφείλει ─ αν μη τι άλλο ─ να φαίνεται. Τα…
ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟ Καθώς βγαίνεις απ’ το κομμωτήριο, καθρεφτίζεσαι μεθοδικά σ’ όλα τα λαίμαργα βλέμματα. Ε ναι, βέβαια, η ομορφιά οφείλει ─ αν μη τι άλλο ─ να φαίνεται. Τα…
ΠΑΓΩΝΙΑ Αχ, κανείς δεν ξέρει αυτό που θα’ θελα να μάθω εκτός από τ’ αστέρι της παγωνιάς, που μένει τη νύχτα ακίνητο για λίγο και το πρωί καίγεται και…
ΤΕΛΟΣ δεν υπάρχουν ρολόγια στους τοίχους ούτε χρόνος ούτε ίσκιοι που προχωρούν ολημερίς απ’ τη μια ως την άλλην άκρη του πατώματος δεν υπάρχει ούτε φως ούτε σκοτάδι…
ΜΥΛΟΙ ΑΕΡΙΝΟΙ Το καθημερινό ψωμί μας πέφτει ακριβό Μύλοι αέρινοι αλεύρι από άμμο αλέθουν Με την άκρη μιας φλούδας θρέφεται η ανάγκη Δώσε ό,τι δεν έχεις…
ΣΥΓΓΝΩΜΗ Άγιο πλάσμα! Άθελά μου συχνά τάραξά σου Τη χρυσή τη γαλήνη τη θεία, και πόνους Της ζωής πιο βαθείς και πιο κρύφιους Μπόρεσα μερικούς να σου…
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ Καινούριο τερακότα ήταν το φόρεμά της Και μας δέσμευε καταιγίδα ορμητική Μαζί στην κόχη τη στεγνή, στην άμαξά της. Σταματημένο τ' άλογο κι εγώ κοντά της…
Εν ειρήνη Πατάτε μαλακά, είναι κοντά, Εδώ, κάτω απ’ το αφράτο χιόνι. Ακούει τώρα ─ μιλάτε σιγανά ─ Τη μαργαρίτα να ψηλώνει. Όλα τα φωτεινά, χρυσά μαλλιά της…
ΥΠΝΟΣ ΕΛΑΦΡΥΣ Το πνεύμα μου ύπνος ελαφρύς είχε σφαλίσει, Κανένα φόβο ανθρώπινο δεν είχα πια: Έμοιαζε πλάσμα που ─ θαρρείς ─ δε θα γνωρίσει Του γήινου χρόνου τ’ άγγιγμα…
ΤΡΙΓΥΡΩ ΣΕ ΧΙΛΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ Τριγύρω σε χίλιες εικόνες σε θωρώ, Μαρία, πανέμορφα ζωγραφισμένη, Μα σε καμιά το κάλλος σου δεν είν’ αυτό Που σιωπηλά η ψυχή μου παρασταίνει. …
ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Στη μνήμη του Χριστόφορου Λιοντάκη Αλήθεια, τι να γίνεται, όταν ένας ποιητής πεθαίνει; Παραδείγματος χάρη, εκείνο το πελώριο φτερό που χρόνια φώλιαζε στη ραχοκοκαλιά…