Της ποιήσεως η τυτώ     Ξανά το εγώ – η ανάγκη κι η αναζήτησή του. Διαβάζω «εμείς οι άλλοι εσύ / εσύ οι άλλοι εμείς / οι άλλοι εσύ…

Δυο τόσο διαφορετικοί,  δυο τόσο ίδιοι κόσμοι   «Εντός των τειχών οι μάχες» το  πρώτο μέρος  και «Χαραμάδα φυλακισμένη» το δεύτερο. Η πρώτη ποιητική συλλογή του Νίκου Προσκεφαλά υπό τον εύγλωττο…

  Ω της ποιήσεως Δευτέρα Παρουσία     Τον Κήπο της μνήμης είχα υπόψη (εκδ. Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας, 2021), μια συλλογή διηγημάτων που δεν με συγκίνησε. Και μόλις τώρα ανακαλύπτω…

Έμφυλη γραφή Μια στρίγγλα, κακομίλητη και κυριαρχική – μια κανονική μέγαιρα. Είναι η εικόνα που κάθε φορά ανακαλούσα όταν έπεφτα στο  όνομα της Ασπασίας. Με το αίσθημα του δικαίου να…

Πολλές οδοί     Εβδομηντάχρονος ο αφηγητής, όταν πια η αγωνία του θανάτου δε διασκεδάζεται με άλλα τινά – καθρεφτάκια, μπιχλιμπίδια και τσατσάρες. Στρέφεται εξ ανάγκης στο παρελθόν, το μελετά…

«Βουνέ, που ’ν’ το κλαρίνο σου;»   Η κατ’ εμέ τέλεια συνταγή της αποτυχίας. Μια αφήγηση που αντί να στρώνει από την αρχή το υλικό και να εισάγει ομαλά τα…

Ακαπνίες Εσχάτως καταπιάστηκα και με την ποίηση, τρομάρα μου, πρωτύτερα με τη νουβέλα, το μυθιστόρημα, το διήγημα και το μικροδιήγημα. Τα 'χω περάσει όλα, ξέρω, ή τουλάχιστον νομίζω ότι ξέρω,…

 «Ο μπαμπὰς θέλει πάντα τὸ καλὸ σου»  Αγόρι, κορίτσι, γιαγιά, ο πατέρας στην κεφαλή και η μητέρα που σερβίρει. Δείχνουν περιχαρείς κι ευτυχισμένοι. Το σκίτσο επανέρχεται συχνά στις σελίδες δικτύωσης.…

Μας λένε Εύα   Απ’ τις πλέον σταθερές ποιητικές θεματικές, η γυναικεία κατάσταση, μονοπωλεί το ενδιαφέρον σε δύο εξαιρετικές συλλογές, και μάλιστα με σχετικά ομότροπη τεχνική: «Εμείς η Αντιγόνη» της…

Η ποίηση παντού κι η ποίηση πάντα   Έχει χρόνο η ποίηση, εποχή, ηλικία, νεότητα, ενηλικίωση και γηρατειά; Θυμάμαι το 2007 στο Σπίτι της Λογοτεχνίας της Πάρου που χτυπούσα σαν…

Η ποιητική της ειλικρίνειας   Το αγαπώ αυτό το είδος, κι ο ίδιος το ασκώ – παρά τις όποιες αντιρρήσεις που κατά καιρούς εκφράζονται. Θυμάμαι τη ρήση κάποιου πεζογράφου ότι…