Ι Σκούντημα. Σκούντημα θέλω νὰ πάρω μπρὸς ἀπὸ τὴν ἄκρη τοῦ ἀσήμαντου νὰ κατεβῶ μαζί σου στ΄ἀκρογιάλι ποὺ νὰ φορῶ τὸ ἄδηλο σὰν ἄδετο σανδάλι ἀπ΄τὴν ἀρχὴ…
Σχόλιο εκπνέοντος Ιουλίου σε Λα αμφίφλογη Νοσταλγία. Λιόφυτα λιωτὰ σὲ Ιούλιο καὶ στριγκὴ μάγγανου ἤχησις Λάχεσιν ἔχει τὸ νόημα τοῦ φωτὸς ἐκνοεμβρίσει. Ὀδυσσέας Ἐλύτης, Ἐκ τοῦ πλησίον Μία…
I. Μέσες νύχτες. Κέλης μαῦρος στοῦ Ἀχέροντα χρεμετίζει τὶς δροσερὲς ὄχθες ὁ καιρός, λαβύρινθος χωρὶς νῆμα καὶ Ἀριάδνη ἀδειανὴ ἀπὸ στεφάνια εὔκορμα θαλερῶν ἀνθέων. Ἄκοπο τὸ μῆλο στὴν ἄκρη…
ΕΠΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΛΓΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ Σημείωμα τῆς ποιήτριας Πρόκειται γιὰ ἕνα «συμφωνικό» ποιητικὸ ἔργο, σὲ ἑπτὰ μέρη, μὲ ὀργανικὴ ἑνότητα, αὐστηρὴ δομή καὶ ἐσωτερικὲς ἀνταποκρίσεις τῶν μερῶν.…
Μαρτίου ἐνύπνιον Μαρτίου πρώτη στὰ σπάργανα. Κέλευθος ὕμνων μὲ χρῶμα ἀλάνθαστο ὣς τὴν ὑπώρεια τῆς αὐγῆς τερετίζοντας. Ἀπροσχεδίαστοι ἔφηβοι καταμεσῆς μιᾶς λουλακιᾶς στιγμῆς μὲ πλώρη τὰ Γαλάζια Νερά, τὴν…
ΡΟΔΟ ΜΟΝΑΧΑ Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ Ἀπὸ ψηλὰ ἡ λύπη γιὰ μέρες ρόδο ἑκατόφυλλο ἔραινε τὸν ἀέρα πυρακτωμένη σὲ διαστολὴ φάους Φεβρουαρίου στεφάνη πορφυρή. Μὰ γιὰ τὴ λύπη δὲν…
Σμῆνος σὲ καμπυλώδη ἀπογείωση Πολὺ θὰ ἤθελε νὰ γίνει Ἄλφα μηνῶν ἀγάπη ποὺ κάποτε κάποτε μετεωρίζεται σμῆνος ἐνδημικὸ πάνω ἀπ΄τὴ λίμνη, εὔπλαστο σῶμα νιογέννητου Γενάρη…
Βροχῆς ἀνεπαίσθητον Τί γίνεται ἅμα φιλήσεις τὴ βροχὴ στὸ φύλλο της ἐπάνω Δεκέμβρη μήνα ποὺ χάνει τὸ νῆμα γυμνὸς σὰν μνημεῖο στὰ μέλλοντα …
Κομψὰ ἡ νύχτα ὑφάσματα φοράει στὸ σεργιάνι της… Φεγγαρόφως σὲ ὀπὲς δαντέλας τοῦ Σεπτεμβρίου…
Ἀκατασκεύαστη ἔλαμπε στὸ σκότος ἡ Νύχτα, πρὶν ἀπὸ τῶν Κήπων τὴν ἐκποίηση. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ Ἀπὸ ποῦ νὰ τὸ πιάσεις τὸ…
Την πρώτη και την τελευταία σου λέξη την είπαν ο έρωτας και η επανάσταση Όλη σου την σιωπή την είπε η ποίηση. Γ. Ρίτσος Αργά, πολύ αργά μέσα στη…
ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΝΟΣΤΟ Κι ὕστερα ἡ ἄνοιξη ποὺ κατασκήνωσε ἐντὸς μᾶς ἐνέπλησε κατοικητήριο φῶς … τοῦ Παναγιώτη Παλιὸ σκαρί. Ἕτοιμο, ὡς πρῶτα, γιὰ διάρκεια. Μὲ τὸ μπαλκόνι…
