ΑΣΚΗΣΗ ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ Κι όμως, κινείται. Κάτι το απειροελάχιστο προστίθεται Και αφαιρείται. Σημειώνω μια ανεπαίσθητη μετατόπιση. Μια επιτάχυνση στον ορατό Μια επιβράδυνση στον αόρατο κόσμο. Μάταιες δοκιμές πάλι και…
Κοιτάξτε τον χορό Ολύμπιοι θεοί, εσείς που πέμπετε την δοξασμένη χάρη σας, που τριγυρνάτε στον ομφαλό της πόλης, τον πολυσύχναστο κι όλο ευωδιαστά θυμιάματα, στην ιερή Αθήνα, στην πολυδαίδαλη και…
«Διαβάζετε διηγήματα;» Η ερώτηση τον ξάφνιασε. Αργότερα σκέφτηκε ότι η σωστή λέξη είναι “τον σόκαρε”, αφού από εκεί και πέρα δεν θυμόταν τίποτε απολύτως από τα λόγια του ομιλητή. Είχε…
Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ: Αγιολόγιο. (Μικρές αναφορές στον θάνατο και την μνημείωση γνωστών ή αφανών μαρτύρων του Ημερολογίου.) Για τον Οκτώβρη π.χ., διάβασα τα εξής θαυμάσια δίστιχα των Συναξαριστών: 2/10: Κυπριανού, Ιουστίνης…
(…) Τις προάλλες, κι ενώ είχε αρχίσει το πένθος για τον πρόωρο θάνατό του να ηρεμεί, ήρθε στον ύπνο μου βαθιά / ο ίσκιος του καναρινιού και μου μιλούσε: «Αχ,…
Αγαπητή μαντάμ Σιλένα Στο προηγούμενο άρθρο σας, προτείνατε σε μια άλλη αναγνώστρια «Βιβλία για το καλοκαίρι». Έχω μια απορία: Γιατί δεν υπάρχουν βιβλία και για το φθινόπωρο; Σίγουρα θα…
Πριν από 9 χρόνια, η Λίνα Νικολακοπούλου με τη συνδρομή του Γιώργου Δουατζή, είχε οργανώσει στη μπουάτ της Πλάκας «ΖΟΟΜ» μια σειρά εκδηλώσεων με τίτλο Οι «ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ». Την…
Ένιωθε από μέρες Τη μικρή απόκλιση του άξονα Επέμενε Όλα, σιγά σιγά Τελείως ανεπαίσθητα, Μετατοπίζονταν Έγερνε έξω απ’ τη ζωή Κατά μια μοίρα Μια μόνο μοίρα Άτροπο. Ένιωθε άρρωστος,…
Μέσα από την νύχτα, άρχισε αργά να φυτρώνει, μια ελαφριά σιωπή. Είναι αυτή η ώρα, η μαγικά λυπημένη, η ώρα που επεκτείνεται, από την εξωτερική καρδιά, μέχρι τα αστέρια, που…
Θα συνεχίσω άραγες να γράφω και μετά θάνατον; Έχω γράψει σε ώρα τροπικής θύελλας παραμονές του τέλους, κι όταν το πλοίο βυθιζόταν τραγούδησα στο κατάστρωμα, κι όταν γκρεμίζονταν οι πυλώνες…
Γεννήθηκα και έζησα τα πρώτα μου επτά χρόνια στην οδό που είχε το όνομα του σκοτεινού φιλόσοφου. Και νιώθω πάντα σαν να με έχει υπό την προστασία του, σαν να…
Κεφάλαιο 2: Δυο θείτσες και μια Μερσεντές «Δεν είν’ αυτές...» είπε ο Χάρρι από μέσα του. «Δεν μπορεί! Αχ Θεέ μου, ας μην είναι!» Ήταν ένας εξοχικός σιδηροδρομικός σταθμός…
