H σειρά Ταξιανθίες περιλαμβάνει ανθολογήσεις από ποιητικές συλλογές που έχουν εκδοθεί την τελευταία δεκαετία με ελάχιστες επεμβάσεις (μονοτονικό) και λίγες προσθήκες από τη δεξαμενή των ανέκδοτων ποιημάτων. Ο πρώτος τόμος αντλεί από…
Με τη νουβέλα Οικογενειακή ευτυχία ο Τολστόι θέτει για πρώτη φορά στο έργο του, πολύ πριν την Άννα Καρένινα και τη Σονάτα του Κρόιτσερ, τα προβλήματα της σχέσης ενός άντρα…
Δεν υπάρχει άλλη στιγμή, στην ιστορία της ανθρωπότητας, για την οποία να χρησιμοποιούμε περισσότερους ευφημισμούς, όπως για τον θάνατο, μια μάταιη απόπειρα να «ελέγξουμε» αυτό που δεν ελέγχεται, να τον…
Η σκιά του πουλιού είναι ένα πεζό έργο του Ιβάν Αλεξέγεβιτς Μπούνιν γεμάτο ποίηση. Mια ταξιδιωτική προσκυνηματική περιήγηση στον κόσμο του Φωτός, με έναν κοσμοπολιτισμό, που λίγοι είχαν τη δυνατότητα…
ΑΡΧΗ ΙΝΔΙΚΤΟΥ Τα αστέρια σας επέλεξαν, θα πετύχετε, σχολιάζει υπομονετικά ο αστρολόγος στο κοινωνικό δίκτυο που συχνάζουμε. Απειλεί ότι δεν θα επανέλθει. Ας ακούσω τώρα τα φωνητικά μηνύματα που έχει…
Το όνειρο (Αναδιφώντας Πεύκα αρχαία με παραπομπές στο μύθο Περπατούσα Στον ελαιώνα που δεν ήταν πια εδώ Και, πάμφωτος, ανήκε ήδη στη γαλήνη του. Στον ύπνο μελετούσα Τα…
Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο Πέτρος άνοιξε την πόρτα του και βγήκε στο δρόμο. Στάθηκε για μια στιγμή αναποφάσιστος, στηριγμένος στα δεκανίκια του. Τον ζάλιζε ο πρωινός ήλιος. Κοίταξε τα…
Άσμα ασμάτων Άσμα Ασμάτων σημαίνει το τραγούδι των τραγουδιών, δηλαδή το ωραιότερο τραγούδι ανάμεσα σε όλα τα τραγούδια. Θεολόγοι, φιλόλογοι, συγγραφείς και ποιητές έχουν ασχοληθεί με αυτό, ο καθένας από…
Επιστρέφοντας στη Ρωσία από ένα µεγάλο ταξίδι στην Ιταλία, ο νεαρός Ντιµίτρι Σάνιν κάνει µια στάση στη Φρανκφούρτη και για πρώτη φορά ερωτεύεται παράφορα. Πεπεισµένος ότι τίποτα δεν µπορεί να…
Οι ιδέες που αναπτύσσει ο συγγραφέας σ’ αυτό το μικρό έργο “φιλοσοφικής ανθρωπολογίας” είναι τόσο πρωτότυπες και εκφράζονται με τέτοια γλαφυρότητα ώστε μπορούμε να πούμε ότι συνοψίζει έξοχα τη συνεισφορά…
Ακροβατώντας ανάμεσα στην ποίηση και την ειρωνεία, τα οκτώ διηγήματα της συλλογής μάς μιλούν για τη χαμένη νιότη, το σεξ και τον θάνατο, τη μνήμη και τη λήθη, τη γλώσσα…
Το όνειρο Αμφίβιο πληγωμένο, ανθρωποφάγο Έλαμνα προς τη δόξα, σαν Ελλάδα. Έλαμνα, θείο, χωρίς είδωλο Κλεισμένο στα νερά. Στις ασυνάρτητες φολίδες μου Άναβαν αδιάκοπα Μαχών σκηνές εναλλασσόμενες. Κομμάτια…
