(Παραμονή Χριστουγέννων, μεσάνυχτα. Ακούγεται κλάμα μωρού). Σσσσς...! Σώπα! Είσαι ανάγωγος. Το θράσος σου δεν έχει όρια. Δεν έμαθες τα νέα; Η παραλλαγή κόβιντ - Όμικρον θα ματαιώσει τα Χριστούγεννα. Το…
Λίγο μόλις καιρό πριν ενσκήψει δραματικά η πανδημία του κορωνοϊού σε ολόκληρο τον πλανήτη είχα δημοσιεύσει ένα σύντομο κριτικό σημείωμα (https://www.avgi.gr/entheta/333183_enas-rinokeros) για μια παράσταση συναρπαστική. Παράσταση και κριτική αποδείχτηκαν αμφότερες…
Καμιά επιθυμία να ανοίξω το στόμα μου, γιατί να τραγουδήσω; Εμένα, που η ζωή με έχει μισήσει το ίδιο μού κάνει να τραγουδήσω ή να μην. Γιατί να μιλήσω για…
ΦΟΡΑ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ Στον Krishna Murari φορά το βάρος των αιώνων -- -- αιώνων των γυναικών. από τα απομεινάρια του χρόνου διεκδικεί ένα άδυτο για να…
Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΜΙΑΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ Η κατασκευή μιας καρέκλας είναι το πιο φυσικό και εύκολο πράγμα Μπορείς να περιμένεις το φθινόπωρο να πέσουν όλα τα φύλλα ή μπορείς να…
ΓΙΑΤΙ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΔΩ; Το ερώτημα, μαζί με άλλα, επανέρχεται σταθερά διαπερνώντας ως λάιτ μοτίφ το ανά χείρας πόνημα της Βέρας Παύλου. Η απορία του μικρού παιδιού, αρχή κάθε…
Ριζώνοντας στο χώμα Βαθιά και δυνατά Με τόσα φύλλα το δέντρο στέκει Είναι το δέντρο της ζωής Στο δάσος βασιλεύει Με ιερό κορμό Καταπράσινο το δέντρο στέκει Είναι το δέντρο…
Γνωρίζω ένα μόνο χάικου του Λώρενς Φερλινγκέτι. Απορρίφθηκε από τον επιμελητή ενός περιοδικού χάικου. Του Modern Haiku, ίσως; Ο επιμελητής σκέφτηκε πως ήταν πολύ αισχρό. Είχε εκείνος ο επιμελητής ξεχάσει …
Mην κλειδώσεις την πόρτα. Kινήσου ελαφρά σαν φύλλο στην αύρα πέρα στην κοιλάδα της αυγής. Αν είσαι πολύ όμορφος, καλύψου με στάχτη. Αν έξυπνος πολύ, πήγαινε μισοκοιμισμένος. Αυτό που είναι…
Ξεχάστε ό,τι έχετε ακούσει. Εμείς τη γνωρίζαμε. - Οι Μάρτυρες - Εκάβη: Τους γέννησα, τον έναν μετά τον άλλον. Ίσα-ίσα που τους γνώριζα, ούτε καν τα ονόματά…
ΡΕΒΕΚΚΑ, Η ΤΡΑΓΙΚΗ Στην πλούσια ιψενική πινακοθήκη ηρωίδων, τόσο σε εύρος τυπολογικό όσο και βάθος χαρακτηρολογικό, συναντούμε τη Ρεβέκκα Βεστ του δράματος Τα άσπρα άλογα / Ρόσμερσχολμ, έργου της…
Η μητέρα μου πέθανε, αφήνοντας μια μεγάλη, ταραγμένη πνοή, τότε η αδελφή μου κι εγώ κλάψαμε, σκύβοντας το κεφάλι. Τελείωσε, είπε η Ταμάρα, αλλά τότε η Μαμά ανάσανε κοφτά…
