Θεατής ανθρώπων Το μπαλκόνι του, στενό σα φλούδα απ’ τα ροδάκινα που κάθε απόγευμα καθάριζε καθισμένος σε μια παλιά φερ φορζέ πολυθρόνα- μισή μέσα μισή έξω αναποφάσιστη- έβλεπε σε…
Παναγιά Γοργόνα Απ’ την Πέτρα της Λέσβου η καταγωγή του. Χρόνια στην Αθήνα ,μα πάντα τη φορούσε σα ρούχο στενό. Έσπαγαν τα κουμπιά του ανεβοκατεβαίνοντας Μοσχάτο Παγκράτι κάθε μέρα.…
Άνθη νεραντζιάς Από το πρωί ανασαίνω χρώμα βαθύ πορτοκαλί και λουλούδια νεραντζιάς . Έτσι περνάω τα γεφύρια της μνήμης , τοξωτά σαν της ψυχής μου τις χορδές που κάθε…
Ζει ένας γέροντας ζητιάνος στη γωνία της οδού Αναπαύσεως και Μεσογείων στο φανάρι . Τύχη να σε πιάσει κόκκινο. Έρχεται με ένα κουτί στα χέρια ζητώντας λίγα κέρματα . Σα…
Σαν να μην άκουσε καλά. Ποτέ δεν ήταν προετοιμασμένη για επίθεση μασκαρεμένη με ενδιαφέρον και αγάπη.Γι΄αυτήν, να αγαπάς σημαίνει να έχεις πάντα στην τσέπη ένα σοκολατάκι να φιλέψεις τη γιαγιά,…
Πέρασαν χρόνια για να καταλάβω γιατί αγόρασα απένταρη εκείνα τα κρεμαστά σκουλαρίκια με τη ροζέτα σε σχήμα σταγόνας. Ταλαιπωρημένη, τα τελευταία μου χαρτονομίσματα να διεκδικούν είδη πρώτης ανάγκης, μάλλον αιφνιδιάστηκαν…
Στον τοίχο γραμμές μολυβένιες να τρέχουν προς τα πάνω μεγαλώνοντας το ύψος. Και τα δάχτυλα των ποδιών να περισσεύουν από το παιδικό κρεβάτι. Αντάλλαξες το φιλί στη μητέρα με σκυφτές…
Έφτιαχνα πάντα κάτι με ό,τι περίσσευε. Με το ψωμί αντίδωρο έδινα στα πουλιά Με τα ρετάλια κορδέλες στα κορίτσια Με τα δάκρυα κόμπους στο σχοινί να μετριέμαι παλεύοντας από κάπου…
Σήμερα μπήκες στο δωμάτιο φορώντας μια υποκύανη αχλύ, θολή σαν που θαμπώνει καθρέφτης από ανάσες αδιάφανος στους ανυποψίαστους . Σήμερα περπάτησες αγέρωχα κι ανέγγιχτα δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω αν…
Αληθινή φαντασία Φαντάσου στον τοίχο να κρεμόταν μια ζωγραφιά μεγάλων Να έδινες στα χέρια τους χρώματα Κι αυτοί στο λευκό να ζωγράφιζαν σκιές . Φαντάσου στα…
Τέλος Το θέρος γινωμένο γράφει το τέλος του Με θαλασσινό μελάνι Σαν ιστορία αυγουστιάτικου έρωτα Που μοσχοβολάει αρμύρα φυλαγμένος στο συρτάρι με τα τιμαλφή . Τιμωρία του ανίερου…
Έκθεμα Απότμημα καρδιάς που τραγουδούσε την άνοιξη στον λάκκο των λεόντων συγχώρεσε σε όλους τα πάντα πίστεψε στα θαύματα ξαναγεννήθηκε ακούγοντας το πρώτο «γιατί» ενός παιδιού βούτηξε σε βυθούς…
