![Read more about the article Καταλανική ποίηση του 20ού αιώνα: Miquel Martí i Pol: Το τέλος του κόσμου [La fi del món] Μετάφραση από τα καταλανικά: Θεοδόσης Κοντάκης](https://www.periou.gr/wp-content/uploads/2022/08/download-2.jpg)
Το τέλος του κόσμου θα ξεκινήσει ένα καλοκαίρι μόλις φτάσουνε οι πρώτες οι κοπέλες με τα μικρά στηθάκια και τα μακριά μπούτια, και τ’ αγόρια τα γαλανομάτικα, τα ξανθομάλλικα κι…
Poema das folhas secas de plátano - Ποίημα των ξερών πλατανόφυλλων Πέφτουν τα πλατανόφυλλα και ρίχνονται στην περιπέτεια του διαστήματος - και το βλέμμα ενός φτωχού πλάσματος συγκινημένο τα…
O Καμόες απευθύνεται στους συγχρόνους του [Camões dirige-se aos seus contemporaneous] Μπορείτε να μου κλέψετε τα πάντα: τις ιδέες, τις λέξεις, τις εικόνες, το ίδιο και τις μεταφορές, τα…
Πάνω σ’ ένα όνειρο [Depois dum sonho] Δεν άφησες πίσω σου έρημο μα δέντρα στο σπίτι. Μες στ’ όνειρό μου είσαι ο θάμνος ο γητευτής που καθρεφτίζει για πάντα…
όταν εκείνος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη, και τους θεούς, εγκατέστησε κείνο το βουνό μπροστά μου, τέλειο μ’ έκανε, μα δεν είχα σώμα: ήμουν, ίσως, μια πνοή λιγότερο αέρινη,…
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ, 1 Ξεκίνα από τα μεταλλεία στις απότομες πλαγιές ή απ’ την ισάδα των κάμπων με τις μυτερές τις γωνιές να ξαναβρείς το άπλωμα το βίαιο της λάβας…
Πορτραίτο του ποιητή [Retrat del poeta] Ουρλιάζει ο άνεμος, πάγωσε το νερό στα λούκια. Είν’ εδώ και ώρες σκοτεινά, παγωμένες στάλες κρέμονται απ’ τις μαρκίζες. Πόσο ωραίο…
ΜΑΘΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ [LLIÇÓ D'HISTÒRIA] Μια γέφυρα πάνω απ’ τον Ντορντόν. Είμαστε Ιούνη του ’40. Το πελώριο πανί τ’ ουρανού το κουρελιάσαν…
Ήμαστε τρεις, ήμαστε δυο, ήμουνα μόνος εγώ, δεν ήμαστε κανείς… [ÉREM TRES, ÉREM DOS, ERA JO SOL, ÉREM NINGÚ...] Στη Ρόζα Λεβερόνι Ήμαστε τρεις, σκυφτοί, σε τρύγο…
Tο κάλεσμα [La llamada] Τον καλέσανε, και πήγε. Στην πρώτη πόρτα, δεν τον αναγνώρισαν. Σκότωσε τον φρουρό. Στη δεύτερη πόρτα δεν υπήρχε φρουρός. Ούτε στην τρίτη.…
Ο Όσκαρ Ουάιλντ στο Παρίσι [Óscar Wilde en París] Αν σκοπεύετε να ταράξετε τούτο το αστραφτερό όνειρο, τότε γεμίστε το πιο φίνο σας μεταξένιο μαντήλι με…
Γιάννης Ρίτσος [Yannis Ritsos] Τα όρη, τα σπίτια, τα δέντρα κι η μεγάλη αυλή έρημη και βυθισμένη στο ηλιόφως. Θα ’ταν αρκετό ένα όνομα…
