«Φτώχεια και των γονέων» στη φαμελιά. Ο πατέρας κάθε μέρα στη βιοπάλη, στην οικοδομή και στις δουλειές του ποδαριού κι η μάνα στο σπίτι, με τρία παιδιά, να φροντίζει και…
Το Σεπτέμβρη του 1974, πήρα το πτυχίο του Δασκάλου από την Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως και αμέσως, σχεδόν, παρουσιάστηκα στο 6ο Σύνταγμα Πεζικού στην Κόρινθο για να υπηρετήσω την στρατιωτική μου…
Είπαν ότι Αγιογραφία είναι η Τέχνη που μοσχοβολάει Θεό! Κι έζησε στη Σπάρτη, κάποτε, ένας αγιογράφος, ο Ευάγγελος Θεοδ. Μαυρικάκης, που κόσμησε την πόλη αλλά και την Λακωνία, όχι μόνο…
Ένα σπίτι ορφανεύει, μαραζώνει και πεθαίνει όταν ερημώσει απ’ τους ανθρώπους του, όταν του λείψει το στρίψιμο του κλειδιού στην πόρτα, το ανθρώπινο χτυποκάρδι, το γέλιο και το κλάμα του…
Το ψωμάκι και το μελισσάκι Φτωχόπαιδα ήμαστε, η μανάδες μας ολημερίς στο σπίτι να φροντίζουν για όλους και για όλα, κι οι πατεράδες μας απ’ το πρωί ως το…
«Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες» Στο μικρό και ταπεινό αυτό σπιτάκι έζησε ο Γιάννης. Ήτανε το πατρικό του.…
Την εποχή αυτή την ευλογημένη του Μαγιού, βγαίναμε τα σκολιαρόπαιδα της γειτονιάς στους μπαξέδες, στα περιβόλια και στην εξοχή, λίγο έξω από τη Σπάρτη, εκεί που βρίσκαμε ακόμα, τότε, δέντρα…
Σεπτέμβριος του 1949. Έχει, ήδη, μπει το φθινόπωρο, για τα καλά, και το λεωφορείο του ΚΤΕΛ είναι έτοιμο να ξεκινήσει το ταξίδι του για τη νότια Λακωνία, με τέρμα τη…
Ο Roland Barthes είχε πει ότι: «Η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία». Γι’ αυτό, κάθε Πάσχα, καρτερούμε στον Σταθμό το τραίνο, που θα μας πάει πίσω σ’ εκείνα τα Πάσχα…
-Παππού, μπελετσούκα, «διατάζαμε» τα εγγόνια. Κι ο παππούς, ο Γιάννης Κοντοές, από «χωρίον Κουρουνιού Καρύταινας, Γορτυνίας, Αρκαδίας», ξέχναγε όποια κούραση και έγνοια είχε και γονάτιζε. Κι εμείς πηγαίναμε από πίσω…
Οι σημερινοί Έλληνες λένε : «Πάμε να φάμε». Οι παλαιοί λέγανε: «Πάμε να πιούμε». Κι ακόμα καλύτερα: «Πάμε να πιούμε κρασάκι». Κι αυτό το … «κρασάκι» δεν ήτανε χαϊδευτικό αλλά …
